وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
سوره الزمر
{قُل لِّلَّهِ الشَّفَاعَهُ جَمِیعاً لَّهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ} آیه(۴۴).
«بگو» ای پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم به آنان «شفاعت، یکسره از آن خداست» پس چیزی از شفاعت برای دیگران نیست و کسی در آن راهی ندارد مگر این‌که شفاعتگر از کسانی باشد که خداوند جلّ جلاله او را برای شفاعت پسندیده باشد و مشفوع له نیز از کسانی باشد که خدای عزوجل به شفاعت برای وی اذن دهد «فرمانروایی آسمانها و زمین مخصوص اوست» و هیچ‌کس مالک این نیست که در کار او بدون اذن و رضایش سخن بگوید «سپس به‌سوی او بازگردانیده می‌شوید» در روز قیامت؛ پس میان شما به عدل خویش حکم می‌کند و هر کس را در برابر عملش جزا می‌دهد.