تأمل در منهج

قَالَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ سَلَّمَ:

ما من نبیٍّ بَعثَهُ اللهُ فی أُمَّهٍ قبْلِی ، إلَّا کان لهُ من أُمَّتِه حوَارِیُّونَ وأصحابٌ یأخُذونَ بِسنَّتِه ، ویَتقیَّدُونَ بأمْرِهِ ،

ثمَّ إنَّها تَخُلُفُ من بعدِهِمْ خُلُوفٌ ، یقولُونَ ما لا یَفعلُونَ ، ویفعلُونَ ما لا یُؤْمَرُونَ ، فمَنْ جاهدَهمْ بیدِهِ فهوَ مُؤمِنٌ ، ومَنْ جاهدَهمْ بِلسانِه فهوَ مُؤمِنٌ ، ومَنْ جاهدَهمْ بقلْبِهِ فهوَ مُؤمنٌ ، لیس وراءَ ذلکَ من الإیمانِ حبَّهُ خرْدَلٍ.

المصدر : صحیح مسلم الصفحه أو الرقم: ۵۰/المصدر : صحیح ابن حبان الصفحه أو الرقم: ۶۱۹۳/المصدر : صحیح الجامع الصفحه أو الرقم: ۵۷۹۰٫

اللَّه تعالی هیچ پیامبری راقبل از من مبعوث نکرده مگر اینکه از امت او حواریون واصحابی داشته است که به سنت او چنگ زده وفرمانبردار اوامر شده بودند

سپس بعد از انان کسانی جایشان را گرفتند که چیزهای را انجام می دهند که امر نشده اند.

هرکسی که با انان با دستش جهاد کند مومن است وهرکسی با زبانش با انان جهاد کند مومن است وهرکسی با قلبش با انان جهاد کند مومن است وغیر این ذره ای ایمان وجود ندارد.