بی‌شخصیت مباش

﴿وَلِکُلّٖ وِجۡهَهٌ هُوَ مُوَلِّیهَاۖ فَٱسۡتَبِقُواْ ٱلۡخَیۡرَٰتِۚ﴾ [البقره: ۱۴۸] «و هر یک جهتی دارد که رو به آن نموده، پس در انجام خوبی‌ها پیشی بگیرید».

﴿وَهُوَ ٱلَّذِی جَعَلَکُمۡ خَلَٰٓئِفَ ٱلۡأَرۡضِ وَرَفَعَ بَعۡضَکُمۡ فَوۡقَ بَعۡضٖ دَرَجَٰتٖ﴾ [الأنعام: ۱۶۵] «و او، کسی است که شما را در جانشین زمین نموده و برخی را بر برخی برتری داده است».

﴿قَدۡ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٖ مَّشۡرَبَهُمۡۖ﴾ [البقره: ۶۰] «هر گروهی از مردم محل نوشیدن خود را دانستند».

مردم، استعدادها و توانایی‌های مختلفی دارند؛ پیامبر بزرگوار اسلام ج به یارانش طبق توانایی و کارآیی آنها مسؤولیت و وظیفه می‌داد؛ علیس، برای قضاوت؛ معاذس، برای تعلیم؛ ابیس برای آموزش قرآن؛ زیدس، برای دانش میراث؛ خالدس، برای جهاد و حسانس، برای سرودن شعر و قیس بن ثابتس برای سخنرانی انتخاب شده بودند.

ذوب شدن در شخصیت دیگران، خودکشی است؛ به تن کردن پوشش صفات دیگران، ضربه ای کشنده است که انسان، بر پیکر شخصیت خود فرود می‌آورد.

یکی از نشانه‌های قدرت خداوند متعال، آفرینش مردم با صفات و استعدادهای مختلف و زبان‌ها و رنگ‌های متفاوت است. ابوبکرس با مهربانی و نرمخویی خود به امت و آیین اسلامی سود رساند و عمرس، با شدت و صلابت خویش اسلام و مسلمانان را یاری کرد. پس رضایت و خرسندی از آنچه که داری، نعمتی است که باید از آن بهره برداری نمود، آن را رشد داد و برای پیشرفت آن کوشید.

﴿لَا یُکَلِّفُ ٱللَّهُ نَفۡسًا إِلَّا وُسۡعَهَاۚ﴾ [البقره: ۲۸۶] «خداوند، هیچکس را فراتر از تواناییش مکلف نمی‌گرداند».

تقلید کورکورانه و ذوب شدن بیش از حد در شخصیت دیگران، زنده به گور کردن استعداد و از بین بردن اراده است. با این کار انسان، به نابودی تفاوت، گوناگونی و تمایزی می‌پردازد که باید به عنوان یکی از اهداف آفرینش نمایان باشد.