اﺳﻼم ﺑﺎ ﺷﺮک و ﺑﺖﭘﺮﺳﺘﯽ ﺟﻨﮕﯿﺪ و ﺑﺎ آورد ن ﺗﻮﺣﯿﺪ و ﯾﮕﺎﻧﻪﭘﺮﺳﺘ ﯽ ﺧﺎﻟ ﺺ و ﭘﺎک، ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ وﺳﺎﻃﺖ ﺑﯿﻦ ﺧﺪا و ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ را از ﻣﯿﺎ ن ﺑﺮدارد. از اﯾ ﻦ رو ﺗﮏﺗﮏ اﻓﺮاد را در ارﺗﺒﺎ ط ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاﺑﺮ داﻧﺴ ﺖ، و اﻋﻼ ن ﻧﻤﻮد ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣ ﯽ اﻓﺮاد در ﺑﺸﺮﯾﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاﺑﺮﻧﺪ و ﻫﻤﮕﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺑﻨﺪ ه و ﻋﺒﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺧﺪا ﻫﻢ، ﺧﺪای ﻫﻤﻪ و ﭘﺮوردﮔﺎر ﺟﻬﺎﻧﯿﺎ ن اﺳ ﺖ و ﺑ ﻪ ﺷﺨﺺ وﯾﮋ ه ﯾﺎ ﻗﺒﯿﻠ ﻪ ﺧﺎّﺻﯽ اﺧﺘﺼﺎ ص ﻧﺪارد، و رو ی اﯾ ﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﺎﻓﺸﺎر ی و ﺗﺄﮐﯿﺪ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺮد م ﻫﯿ ﭻ ﮐﺲ و ﻫﯿ ﭻ ﭼﯿﺰ ی ﻧ ﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪا ی، ﻧﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ی، ﻧﻪ ﺟّﻨﯽ، ﻧ ﻪ ﺳﻨﮕﯽ ، ﻧﻪ ﻓﺮد ﺻﺎﻟﺤﯽ و ﻧ ﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ی!! را واﺳﻄﻪ ﻗﺮار ﻧﺪﻫﻨﺪ، و ﻣﻘﺪار ی از ﻋﺒﺎد ت ﺧﻮد را ﯾﺎ آﻧﭽ ﻪ در ﻣﻌﻨﯽ، ﻋﺒﺎد ت اﺳ ﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺘﻮّﺟﻪ ﻧﺴﺎزﻧﺪ. ﮔﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻗﺮار ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺴ ﯽ ﺑﯿﻦ ﺧﺪا و ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ واﺳﻄﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﯿﺎﻣﺒﺮا ن اﻟﻬﯽ از ﻫﺮ ﮐﺲ در اﯾﻦ ﮐﺎر ﺷﺎﯾﺴﺘﻪﺗﺮ ﺑﻮد هاﻧﺪ؛ ﭼﺮا ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸ ﻪ ﺑﺎ ﭘﺮوردﮔﺎرﺷﺎ ن در ارﺗﺒﺎ ط ﺑﻮد ه و ﭘﯿﺎ م او را ﺑ ﻪ ﻣﺮد م رﺳﺎﻧﯿﺪ هاﻧﺪ. آﻧﺎ ن از ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ و ﺑ ﻪ درﮔﺎ ه او، آﺑﺮوﻣﻨﺪﺗﺮ ﺑﻮد هاﻧﺪ، اّﻣﺎ اﺳﻼ م اﯾ ﻦ را ﻧﯿﺰ ﻣﺮدود ﻣ ﯽﺷﻤﺎرد و ﻣ ﯽﮔﻮﯾﺪ: ﻫﻤﻪ اﻓﺮاد ولو اﯾﻨﮑﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ﻫ ﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ـ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﺪا ﺑﺮاﺑﺮﻧﺪ، و ﻫﯿ ﭻ ﯾﮏ ﻣﺎﻟﮏ ﻧﻔﻊ و ﺿﺮر ی ﺑﺮا ی ﺧﻮد و دﯾﮕﺮا ن ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ زﻣﺎ ن و ﻣﮑﺎ ن ﻣﻘﯿﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﭘﺲ درﺧﻮاﺳﺖ و ﺧﻮاﻫش ها ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺘﻮّﺟﻪ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻧه ﺑﻨﺪﮔﺎ ن ﺧﺪا!. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﻗﺮآ ن ﮐﺮﯾﻢ ﺗﻼ ش ﻣ ﯽﮐﻨﺪ ﮐ ﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮا ن را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮاﻓﺮاد ﺑﺸﺮ در ﺟﺎﯾﮕﺎ ه واﻗﻌﯽﺷﺎ ن ﻗﺮار دﻫﺪ، و آﻧﻬﺎ را ﻧﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ و ﻧﻪ ﺧﺪا ﻣﻌّﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨد.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین