بیمار و روزه گرفتن توضیحی مفید از شیخ عثیمین

شخص بیمار در مواجه با روزه داری سه حالت دارد :

نخست : روزه تاثیری بر او نمی گذارد ، همانند : شخصی که مختصر سرماخوردگی دارد ، یا کمی سر درد دارد ویا اینکه دندانش درد می کند و امثال این بیماری ها ، چنین شخصی برایش جایز نیست روزه نگیرد ویا روزه اش را بشکند ، هر چندهم گروهی از علما گفته اند : جایز است روزه اش را بشکند و به این آیه استدلال کرده اند : { وَمَنْ کَانَ مَرِیضًا } [ بقره : ۱۸۵ ]

( یعنی این گروه از علما فرموده اند : چون در این آیه بیماری به صورت عام وارد شده پس هر بیماری را در برمی گیرد ، وشخص بیمار می تواند در روزهای دیگر قضایش را بگیرد . )

اما می گوییم : این حکم وابسته به علتی است ، آن علت آسان بودن شکستن روزه برای اوست ، در این حالت می گوییم : شکستن روزه برایش بهتر است اما زمانی که روزه تاثیر – آنچنانی – بر او نگذارد در این حالت واجب است روزه بگیرد و شکستن روزه برایش جایز نیست .

دوم : زمانی که روزه برای شخص بیمار سخت باشد ، اما ضرری به اون نرساند ، در این حالت روزه گرفتن برایش مکروه است و سنت است که روزه اش را بشکند .

سوم : زمانی که روزه برای بیمار هم سخت باشد و هم مضر ، همانند : افرادی که به بیماری کلیه – نارسایی کلیه و .. – و قند خون و امثال این بیماری ها مبتلا هستند ، با این – توضیحات – به اشتباه بعضی از مجتهدین وبیماران که روزه برایشان هم سخت است وهم ممکن است به آنان ضرر برساند و با این وجود از شکستن روزه خود ابا می ورزند ؛پی می بریم ، به آنان می گوییم : شما در اشتباه هستید ، چرا که کرم و رخصت الهی را قبول نکرده اید و به نفس خود ضرر می رسانید ، حال آنکه الله متعال می فرمایند : { وَلَا تَقْتُلُوا أَنْفُسَکُم } [ بقره : ۱۹۵ ]

ترجمه : ” و خود را مکشید .”

[ الشرح الممتع للشیخ ابن عثیمین : ج/۶ ص/٣۵٢-٣۵۴ ]