اهل سنت به اسماء و صفاتی ایمان دارند که در قرآن کریم و سنت صحیح به صورت اثبات یا نفی وارد شده است. و الله تعالی را با نامهایی میخوانند و دعا میکنند که در کتابش یا بر زبان رسولش بیان شده است و از آنها نه می کاهند و نه چیزی از سوی خود می افزایند.
و صفاتی را برای او ثابت میدانند و یا اوصافی را برایش بکار میبرند، که الله تعالی خودش در کتابش بیان داشته یا بر زبان پیامبرش صلی الله علیه و سلم جاری شده است و در این کار هیچ تحریف، تعطیل، یا چگونگی و تشبیه ی را روا نمیدارند.
و صفاتی را که الله تعالی یا رسولش صلی الله علیه و سلم نفی نمودهاند، آنان نیز آنها را منتفی میی دانند و معتقدند که الله تعالی متصف به صفات کمالیه است.
از این رو سلف صالح ما دراین باب به شیوه ی قرآن و سنت صحیح عمل کرده اند، یعنی هر اسمی یا صفتی که الله تعالی در کتابش یا رسولش در بیاناتش ثابت دانسته اند، آنان نیز آن را اثبات کردهاند و بالعکس هر صفتی را که با اعتقاد به کمالات او در تضاد باشد، اعم از انواع صفاتی که بر عیب و نقص دلالت دارند، از او نفی میکنند[۱].
[۱]– دراسات فی مباحث توحید الأسماء والصفات: تمیمی، ص ۴۷٫