ویلیام جیمز میگوید: «خداوند، گناهان را میآمرزد، اما دستگاه عصبی ما، هرگز این کار را نمیکند»!
ابن الوزیر در کتاب العواصم والقواصم میگوید: امیدواری به رحمت خداوند، دروازه امید را برای بنده میگشاید و او را در عبادت و اطاعت، تقویت مینماید؛ بدین ترتیب انسان، نوافل را با نشاط ادا میکند و برای انجام خوبیها، از دیگران پیشی میگیرد.
آری! یادآوری رحمت، عفو، توبه پذیری و حکم الهی، پشتکار برخی از مردم را در اطاعت و بندگی، افزایش میدهد و باعث میشودتا تلاش بیشتری برای تقرب به خدا بنمایند.
طاول به النجم مال النجم أوسنحا | وماطل الجفن ضن الجفن أوسمحا |
«به ستاره چشم بدوز؛ خواه ستاره به سویی مایل شده یا در جایش ایستاده باشد. پلکها را به سوی امید باز کن؛ خواه پلکها بخواهند یا نخواهند».
فإن تشکت فعللها المجره من | ضوء الصباح وعدها بالرواح ضحی |
«اگر نالید و شکایت کرد، آن را به روشنی صبح، دلخوش کن و به آرامش و راحتی چاشتگاه نویدش بده».