إنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ(۶)
به راستی آنان که کفر ورزیده اند، برایشان یکسان است که بیم شان بدهی یا بیم شان ندهی، ایمان نمی آورند).
والله می فرماید: (إن الذین کفروا) یعنی: کسانی که حق را پوشانیدند. و پنهان کرده اند، و الله نیز برایشان نوشته که کفرپیشه هستند، برای چنین افرادی بیم دادن و بیم ندادن یکسان است، چون ایمان نمی آورند
و می فرماید: {إِنَّ الَّذِینَ حَقَّتْ عَلَیْهِمْ کَلِمَهُ رَبِّکَ لَا یُؤْمِنُونَ (۹۶) وَلَوْ جَاءَتْهُمْ کُلُّ آَیَهٍ حَتَّى یَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِیمَ (۹۷)
([وبدان] آنها که فرمان پروردگارت بر آنان تحقق یافته ایمان نمی آوردند، حتی اگر تمام آیات [ونشانه های الهی] به آنان برسد، تا زمانی که عذاب دردناک را ببینند). «یونس/۹۶ـ۹۷»
و الله متعال درباره ى سرکشان اهل کتاب می فرماید: {وَلَئِنْ أَتَیْتَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ بِکُلِّ آَیَهٍ مَا تَبِعُوا قِبْلَتَکَ}
(و اگر هر گونه معجزه و دلیلی برای اهل کتاب [یهود ونصارا] بیاوری از قبله ى تو پیروی نمی کنند … ). «بقره/۱۴۵»
منظور این است که هرکس را الله از بدبختان قرار داده، راهی برای رسیدن به سعادت ندارد، و هر کس را الله گمراه کند، راهنمایی نخواهد داشت، بنابراین برای هدایت و سعادت آنان افسوس نخور و رسالت خود را به آنان ابلاغ کن، هرکس پذیرفت بهره ى کاملیی از پاداش خواهد داشت. و هر کس سرباز زد اندوهگین مباش و برآنان غم مخور).
و می فرماید: {إِنَّمَا أَنْتَ نَذِیرٌ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ (۱۲)
(تو فقط ابلاغ کننده و رساننده هستی، و حسابرسی با ماست) «رعد/۴»
و می فرماید: (تو فقط بیم دهنده ای و الله بر همه چیز ناظر و نگهبان است). «هود/۱۲»
علی بن طلحه روایت می کند که ابن عباس رضی الله عنه در تفسیر {إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ (۶) می گوید:
رسول الله صلى الله علیه وسلم دوست داشت که تمام مردم ایمان بیاورند و از او پیروی کنند، لذا الله با این آیه اعلام کرد که فقط کسانی ایمان می آوردند که حکم الله از پیش بر سعادت آنان صادر شده است و کسانی گمراه می شوند که گمراهی آنان در نوشته ای از جانب الله متعال به ثبت رسیده است.
(ابن ابی حاتم۴۴/۱)