بهشت و اهل آن جاودانند

بهشت همیشگی است و از بین نمی‌رود و بهشتیان نیز در آن جاودانند، نه از بهشت کوچ می‌کنند و نه در آن می‌میرند:
« لَا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَهَ الْأُولَى? ? وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ »[دخان:۵۶].
«آنان هرگز در آن‌جا مرگی جز همان مرگ نخستین -که در دنیا چشیده‌اند- نخواهند چشید و الله آنان را از عذاب دوزخ به دور و محفوظ داشته است».
« إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْ‌دَوْسِ نُزُلًا * خَالِدِینَ فِیهَا لَا یَبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا » [کهف:۱۰۷-۱۰۸].
«بی‌گمان کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، باغ‌های بهشت جایگاه پذیرایی از ایشان است. جاودانه در آن می‌مانند و خواستار رفتن به جای دیگری نیستند».
پیشتر احادیثی در مورد نبود مرگ در بهشت و دوزخ بیان کردیم. پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمود:
«یَا أَهْلَ الْجَنَّهِ خُلُودٌ فَلاَ مَوْتَ وَیَا أَهْلَ النَّارِ خُلُودٌ فَلاَ مَوْتَ».
«ای بهشتیان! همیشه زنده هستید و هرگز نمی‌میرید. ای دوزخیان! برای همیشه زنده هستید و مرگ را نخواهید دید». این نوشتارها بیان‌گر این است که بهشت و بهشتیان، فناناپذیرهستند.
در حدیثی از ابوهریره رضی الله عنه روایت شده‌ است که‌ رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود:
«مَنْ یَدْخُلُ الْجَنَّهَ یَنْعَمُ لَا یَبْأَسُ لَا تَبْلَى ثِیَابُهُ وَلَا یَفْنَى شَبَابُهُ».
«هر کس وارد بهشت شود خوشحال می‌گردد، ‌آسیب نمی‌بیند، لباس‌هایش کهنه نمی‌شوند و جوانیش از بین نمی‌رود».
از زبان رسول الله صلی الله علیه و سلم به ندای ربانی و آسمانی توجه فرمایید که بهشتیان‌ را پس از داخل شدن به بهشت ندا می‌دهد. رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود:
«یُنَادِى مُنَادٍ إِنَّ لَکُمْ أَنْ تَصِحُّوا فَلاَ تَسْقَمُوا أَبَدًا وَإِنَّ لَکُمْ أَنْ تَحْیَوْا فَلاَ تَمُوتُوا أَبَدًا وَإِنَّ لَکُمْ أَنْ تَشِبُّوا فَلاَ تَهْرَمُوا أَبَدًا وَإِنَّ لَکُمْ أَنْ تَنْعَمُوا فَلاَ تَبْتَئِسُوا أَبَدًا، فَذالُکَ قَولُ اللهِ تَعالی:
« وَنُودُوا أَن تِلْکُمُ الْجَنَّهُ أُورِ‌ثْتُمُوهَا بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ »[أعراف:۴۳].
«منادی ندا می‌دهد: دیگر تندرست می‌مانید و هرگز بیمار نمی‌شوید، زنده هستید و هرگز نمی‌میرید، جوان می‌مانید و هرگز پیر نمی‌شوید، بهره‌مند هستید و هرگز بینوا نمی‌شوند. آری این گونه الله متعال می‌فرماید: «ندا داده می‌شوند که: این بهشت شماست که آن‌را به خاطر کارهای – شایسته‌ای- که انجام دادید، به ارث می‌برید».