وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ابوداود، باب: [خَلْقِ الْجَنَّهِ وَالنَّارِ]
۳۹۰- «عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و سلم قَالَ: لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ الْجَنَّهَ قَالَ لِجِبْرِیلَ: اذْهَبْ فَانْظُرْ إِلَیْهَا، فَذَهَبَ فَنَظَرَ إِلَیْهَا، ثُمَّ جَاءَ فَقَالَ: أَیْ رَبِّ! وَعِزَّتِکَ لَا یَسْمَعُ بِهَا أَحَدٌ إِلَّا دَخَلَهَا، ثُمَّ حَفَّهَا بِالْمَکَارِهِ، ثُمَّ قَالَ: یَا جِبْرِیلُ! اذْهَبْ فَانْظُرْ إِلَیْهَا، فَذَهَبَ فَنَظَرَ إِلَیْهَا، ثُمَّ جَاءَ فَقَالَ: أَیْ رَبِّ! وَعِزَّتِکَ لَقَدْ خَشِیتُ أَنْ لَا یَدْخُلَهَا أَحَدٌ، قَالَ: فَلَمَّا خَلَقَ اللَّهُ النَّارَ، قَالَ: یَا جِبْرِیلُ! اذْهَبْ فَانْظُرْ إِلَیْهَا، فَذَهَبَ فَنَظَرَ إِلَیْهَا، ثُمَّ جَاءَ فَقَالَ: أَیْ رَبِّ! وَعِزَّتِکَ لَا یَسْمَعُ بِهَا أَحَدٌ فَیَدْخُلُهَا، فَحَفَّهَا بِالشَّهَوَاتِ، ثُمَّ قَالَ: یَا جِبْرِیلُ! اذْهَبْ فَانْظُرْ إِلَیْهَا، فَذَهَبَ فَنَظَرَ إِلَیْهَا، فَقَالَ: أَیْ رَبِّ! وَعِزَّتِکَ لَقَدْ خَشِیتُ أَنْ لَا یَبْقَى أَحَدٌ إِلَّا دَخَلَهَا…».
- «از ابوهریره رضی الله عنه روایت شده است که پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: وقتی خداوند بهشت را آفرید، به جبرئیل فرمود: برو و بهشت نگاه کن، پس جبرئیل رفت و به آن نگاه کرد و سپس نزد خدا آمد و عرض کرد: خدایا! به بزرگیت سوگند! هرکس در باره‌ی آن چیزی بشنود، داخل آن میشود (می‌خواهد داخل آن شود)، سپس خداوند بهشت را با مشکلات پوشاند و سپس فرمود: ای جبرئیل! برو و دوباره به بهشت نگاه کن، پس جبرئیل رفت و دوباره به بهشت نگاه کرد و سپس نزد خدا آمد و عرض کرد: خدایا! به بزرگیت سوگند، از این می‌ترسم که کسی داخل آن نشود (نتواند داخل آن شود)، پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: و وقتی که خداوند دوزخ را آفرید نیز، فرمود: ای جبرئیل! برو و به دوزخ بنگر، پس جبرئیل رفت و به دوزخ نگاه کرد و سپس نزد خدا آمد و عرض کرد: به بزرگیت سوگند! هرکس در باره‌ی آن چیزی بشنود، داخل آن نمی‌شود (نمی‌خواهد داخل آن شود)، پس خداوند آن را با شهوات پوشاند و سپس فرمود: ای جبرئیل! برو و دوباره به دوزخ نگاه کن، جبرئیل رفت و دوباره به دوزخ نگاه کرد و نزد خدا برگشت و گفت: خدایا! به بزرگیت سوگند! از این می‌ترسم که همه وارد آن شوند».
نسائی نیز از ابوهریره رضی الله عنه با الفاظ نزدیک به الفاظ ترمذی و ابوداود در باب [الحلف بعزه الله تعالی] چنین حدیثی را روایت کرده است.