قَالَ الإمَام شَوکانِی رَحِمَهُ اللَّه:
پس بدان که بهترین امور هدایتی است که از سلف صالح باشد و بدترین کارها بدعت های من درآوردی است..
و همانا حقیقتی که شک و شبهه ای در آن نیست آن مواردی است که از بهترین قرن (زمان رسول الله صل الله علیه وسلم و صحابه)
و قرن بعد از آن ها (تابعین) و قرن بعد از آن ها (تبع تابعین) به ما رسیده است..
و آن بزرگواران (افراد آن سه قرن) که رحمت الله بر آنان باد و ما به پیروی و اقتدا به آن ها دستور داده شده ایم این ویژگی ها را داشتند:
ادله ی قرآن و سنت را بر ظاهر آن حمل می کردند (بر خلاف باطنی ها)
و در آن چه که علم نداشتند تکلف نمی کردند (و از روی جهل چیزی به دین اضافه نمی کردند)
و در نصوص تحریف و تاویل نمی کردند.
«وعند هذا تعلم أنَّ خیر الأمور السالفاتُ على الهدى، وشرَّ الأمور المحدثاتُ البدائعُ، وأنَّ الحقَّ الذی لا شکَّ فیه ولا شبهه، هو ما کان علیه خیرُ القرون، ثمَّ الذین یلونهم، ثمَّ الذین یلونهم،
وقد کانوا رحمهم الله، وأرشدنا إلى الاقتداء بهم والاهتداء بهدیهم ـ یُمرُّون أدلَّهَ الصفاتِ على ظاهرها، ولا یتکلَّفون عِلْمَ ما لا یعلمون، ولا یحرِّفون ولا یؤوِّلون».
ألفَــــــــــتْحُ الرَّبـــــَّانِی مِنُ فتَاوَی الشَّوکَانی { مُحَمَّد بِن عَلی الشَّوکانی متوفی ۱۲۵۰ } (ج ۱/ ص۲۵۵).