عَنْ عَائِشَهَ رَضِیَ الله عَنْهَا أَنَّ النَّبِیَّ دَخَلَ عَلَیْهَا وَعِنْدَهَا امْرَأَهٌ، قَالَ: «مَنْ هَذِهِ؟» قَالَتْ: فُلانَهُ تَذْکُرُ مِنْ صَلاتِهَا، قَالَ: «مَهْ عَلَیْکُمْ بِمَا تُطِیقُونَ فَوَاللَّهِ لا یَمَلُّ اللَّهُ حَتَّى تَمَلُّوا، وَکَانَ أَحَبَّ الدِّینِ إِلَیْهِ مَادَامَ عَلَیْهِ صَاحِبُهُ». (بخارى:۴۳)
ترجمه: ام المومنین ؛عایشه رضی الله عنها؛ می گوید: روزی، نبی اکرم به خانه من آمد در حالی که زنی نزد من نشسته بود. رسول اکرم فرمود: « این زن کیست»؟ گفتم: فلانی است، و کثرت عبادات ایشان را برای رسول الله بازگو کردم. آنحضرت فرمود: «دست نگهدار. همان قدر از اعمال را که توانایی دارید، انجام دهید. زیرا خداوند از دادن پاداش اعمال خسته نمی شود، مگر اینکه شما از انجام طاعت و بندگی خسته شوید. و بهترین عمل نزد خدا، آن است که صاحبش بر انجام آن، مداومت کند».