حضرت منذر بن سعید رحمه الله در اجرای امور دینی بسیار سختگیر بود. ناصر بالله (خلیفه عباسی) احترام ایشان را بجای میآورد، با توجه به این احیاناً اگر از ناحیۀ خلیفه نسبت به اجرای امور دینی کوتاهی صورت میگرفت فوراً وی را سرزنش نموده و مورد تنبیه و بازخواست قرار میداد. هنگامی که خلیفه قصر «زهراء» را تعمیر نمود. حضرت منذر/ از این عمل خلیفه اظهار ناخرسندی نمود. یک دفعه هنگام ایراد خطبههای نماز جمعه، وقتی که خلیفه در مسجد حضور داشت این آیه را تلاوت فرمود:
﴿قُلۡ مَتَٰعُ ٱلدُّنۡیَا قَلِیلٞ وَٱلۡأٓخِرَهُ خَیۡرٞ لِّمَنِ ٱتَّقَىٰ وَلَا تُظۡلَمُونَ فَتِیلًا﴾ [النساء: ۷۷].
«بگو منافع دنیا بسیار اندک است و آخرت بطور کلی برای پرهیزگاران موجب خیر و برای آنان جایگاه همیشگی میباشد».
بعد از آن، حضرت منذر رحمه الله نسبت به آنانی که در لذتهای زودگذر دنیوی منهمک هستند، سخنرانی پرمحتوا و مؤثری را ایراد نمودند و در ارتباط با امور دنیوی، مردم را به سوی زهد و قناعت دعوت دادند و آنان را از جریان واقعی موت آگاه ساختند، راوی میگوید: مجمع نمازگزاران از شدت خوف زارزار گریه میکردند و خلیفه (ناصر بالله) هم به گریه افتاده بود و بر رخسارش آثار غم و اندوه نمایان بود.