بنیادهایی که عقیده‏ای اهل سنت در اسماء و صفات بر آن استوار است

این عقیده بر سه رکن اساسی استوار یافته است:

بنیاد اول: ایمان به اسماء و صفاتی -اعم از ثبویته و سلبیه- که در نصوص قرآن و سنت صحیح وارد شده است.

بنیاد دوم: پاک و منزه دانستن الله عزوجل از اینکه در صفاتش کم‌ترین شباهتی به صفات آفریدگان داشته باشد.

بنیاد سوم: قطع ‏امید از فهم و درک چگونگی اتصاف الله -سبحانه و تعالی- به آن صفات.

این بنیادهای عظیم برای هر پژوهشگری که خواهان تفحص دراین باب است بسیار مهم است[۱]، زیرا به‌وسیله‏ی آنها تمام درهای بسته شده در شناخت اسماء و صفات بر روی بنده گشوده می شود و در خلال آنها صف خود را از اهل تعطیل مشخص می‌کند و بی‌گمان الله تعالی بندگانش را به راه راستش هدایت می‏فرماید:

﴿وَمَن لَّمۡ یَجۡعَلِ ٱللَّهُ لَهُۥ نُورٗا فَمَا لَهُۥ مِن نُّورٍ﴾ [النور: ۴۰].

«‌و کسی که الله نوری بهره‏ ی او نکرده باشد، او نوری ندارد».

[۱]– منهج الدراسات لآیات الأسماء والصفات: شیخ محمد ‏امین شنقیطی، ص ۲۵٫