بنده پروردگارش را دیدار می‌کند و خداوند می‌فرماید: فلانی! آیا تو را گرامی نداشتم…(۲)

ترمذی:

۳۵۶- «عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ وَأَبِی سَعِیدٍ رضی الله عنها قَالَا: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم: یُؤْتَى بِالعَبْدِ یَوْمَ القِیَامَهِ، فَیَقُولُ اللَّهُ لَهُ: أَلَمْ أَجْعَلْ لَکَ سَمْعًا وَبَصَرًا، وَمَالًا وَوَلَدًا، وَسَخَّرْتُ لَکَ الأَنْعَامَ وَالحَرْثَ، وَتَرَکْتُکَ تَرْأَسُ وَتَرْبَعُ؟ فَکُنْتَ تَظُنُّ أَنَّکَ مُلَاقِی یَوْمَکَ هَذَا؟ فَیَقُولُ: لَا، فَیَقُولُ لَهُ: الیَوْمَ أَنْسَاکَ کَمَا نَسِیتَنِی».

356. «از ابوهریره و ابوسعید خدری رضی الله عنهما روایت شده است که گفتند: پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: روز قیامت بنده [برای محاکمه] آورده می‌شود، خداوند خطاب به او می‌فرماید: آیا به تو گوش و چشم و مال و فرزند ندادم و حیوانات و زمین را برایت مسخر نکردم و تو را سرور و آقا قرار ندادم و زندگی راحتی را برایت فراهم نکردم؟ آیا در مقابل این نعمت‌ها و لطف‌ها گمان می‌کردی (ایمان داشتی) که امروز مرا ملاقات کنی؟ پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: بنده می‌گوید: خیر، خداوند به او می‌گوید: امروز هم من تو را فراموش می‌کنم، چنانکه تو در دنیا مرا فراموش کردی».

ترمذی می‌گوید: این حدیث صحیح غریب است.