بلا و مصیبت

از ام سلمه روایت شده که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده است: «هر مسلمانی که مصیبتی به او برسد و او مطابق فرمان خدا بگوید: ﴿إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَیۡهِ رَٰجِعُونَ ١۵۶﴾ [البقره: ۱۵۶] و نیز بگوید: «اللهم أجرنی فی مصیبتی وأخلف لی خیراً منها»، خداوند متعال، جایگزینی بهتر از آن را به او می‌دهد». مفهوم دعای مذکور از این قرار است: «بارخدایا! در مصیبتم به من پاداش بده و عوض آن، بهترش را به من، ارزانی بدار».

شاعر می‌گوید:

خـلیلیّ لا واللّـه ما من ملمـه

تـدوم علـی حی وإن هـی جلت

«ای دوستانم! بدانید که سوگند به خدا، هیچ مصیبتی -هرچند بزرگ باشد- ماندگار نیست».

فإن نـزلت یوماً فلا تخضعن لها

ولا تکثر الشکوی إذا النعل زلت

«اگر روزی مصیبتی، آمد، در برابر آن تسلیم مشو و وقتی پا، لغزید، زیاد شکایت مکن».

فکم مـن کریم قد بلـی بنوائب

فصـابرها حتی مضت واضمحلت

«چه بسیار افراد بزرگواری که به بلا گرفتار شده و شکیبایی ورزیده‌اند تا اینکه بلا، پایان یافته و از بین رفته است».

وکانت علی الأیام نفسی عزیزه

فلما رأت صبری علی الذل ذلت

«جانم، برای روزها عزیز بود؛ وقتی شکیبایی ام را در برابر بدبختی دید، نرم و فروتن شد».

شاعری دیگر می‌گوید:

یضیـق صدری بغـم عنـد حادثه

وربمـا خیـر لی فی الغم أحیانا

«وقتی اتفاقی رخ می‌دهد، از اندوه پیشامده، دلتنگ می‌شوم و شاید چنین برای من مقدر شده که گاهی اندوهگین شوم».

ورب یــوم یکون الغـم أولـه

وعند آخــره روحـاً وریحــاناً

«چه بسا روزی که با اندوه و ناراحتی آغاز می‌شود، پایانی خوش و شادمان داشته باشد».

ما ضـقت ذرعاً بغـم عند نائبـه

إلا ولــی فرج قد حل أو حانــا

هنگام بروز مصیبت ناراحت کننده، به تنگ نمی‌آیم؛ چون راه حلی دارم یا زمان حل شدن آن، فرا رسیده است».