امام ابن قیّم رحمه الله تعالی در کتاب مدارج السالکین می نویسد:
دوست دارم که من نسبت به یارانم همانند ابن تیمیه باشم نسبت به دشمانش. هیچ وقت او را ندیدم که آنها را نفرین کند و همیشه برایشان دعا می کرد.
روزی از روزها نزدش آمده و بشارت مرگ بزرگترین دشمنش را که خیلی او را اذیت می کرد و دشمنی اش با او (ابن تیمیه)خیلی زیاد بود را به او دادم. مرا توبیخ کرده و این کارم را زشت و ناپسند شمرد و خواست که از این کارم برگردم. سپس فورا بلند شد و به سوی خانه ی آن شخص رفت و به اهل بیتش تسلیت گفته و گفت:
من به جای او برای شما هستم و هر کاری که دارید و هر چیزی که احتیاج دارید من شما را در آن کمک می کنم و این گونه با آنها سخن گفت. پس آنها به این خاطر خوشحال شده و برایش دعا کردند و این کار او را بسیار بزرگ دانستند. پس خدایش او را رحمت کرده و از او راضی باشد.
وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین