وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
فرشتگان مخلوقاتی بزرگ هستند که الله آن‌ها را از نور آفریده است. و در بزرگی خلقت با یکدیگر متفاوت هستند. جبرئیل از بزرگ‌ترین فرشتگان است که ششصد بال دارد و بال‌های او افق را فرا می‌گیرد و با گوشه‌ای از بالش پنج روستا و آبادی از آبادی‌های قوم لوط را بالا برد و سپس آن‌ها را با آنچه که در آن وجود داشت، واژگون کرد. که جای آن بحر المیت امروزی است.
پس قدرت کامل یک بالش چه قدر است! و چه قدر تمام ششصد بالش قدرت دارند! و پاهایش چه قدر قدرت دارند! و قدرت کامل بدنش چه قدر است! پروردگار قوی و بزرگی که او را آفریده است، چه قدر قدرت دارد؟!
اسرافیل فرشته‌ای است که مأمور دمیدن در روح می‌باشد، هنگامی‌که یک بار در صور می‌دمد هر آنچه که در آسمان‌ها و زمین قرار دارد، از بین می‌رود و وقتی که در مرحله‌ی دوم در صور بدمد، همه به پا می‌خیزند و زنده می‌شوند، و نظاره می‌نمایند.
این قدرت دمیدن او است، پس بدنش چه اندازه قدرت دارد! و پروردگار بزرگی که او را آفریده است، چه قدر قدرت دارد؟!
فاصله‌ی بین نرمی گوش تا گردن یکی از فرشتگان حامل عرش الهی به اندازه‌ی هفتصد سال است، پس فاصله‌ی بین سر تا پاهایش چه قدر است! و عظمت بزرگی که او را آفریده است، چه قدر است؟!
- الله بلندمرتبه می‌فرماید: ﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ فَاطِرِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ جَاعِلِ ٱلۡمَلَٰٓئِکَهِ رُسُلًا أُوْلِیٓ أَجۡنِحَهٖ مَّثۡنَىٰ وَثُلَٰثَ وَرُبَٰعَۚ یَزِیدُ فِی ٱلۡخَلۡقِ مَا یَشَآءُۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیۡءٖ قَدِیرٞ١﴾ [فاطر: ۱].
«سپاس [و ستایش] از آنِ الله – آفرینندۀ آسمان‌ها و زمین- است؛ [پروردگاری که] فرشتگان را با بال‌های دوگانه و سه‌گانه و چهارگانه، فرستادگان [خویش به سوی مردم] قرار داد [و] هر چه بخواهد در آفرینش می‌افزاید. بی‌تردید، الله بر هر چیزی تواناست».
- قَالَ عَبْدُ اللَّهِ: «أَنَّ مُحَمَّدًا صلی الله علیه وسلم رَأَى جِبْرِیلَ لَهُ سِتُّ مِائَهِ جَنَاحٍ».[۱]
عبدالله بن مسعود می‌گوید: «محمد صلی الله علیه وسلم جبرئیل را مشاهده نمود که ششصد بال داشت».
- عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِب عَنِ النَّبِیِّ ج قَالَ: «أُذِنَ لِی أَنْ أُحَدِّثَ عَنْ مَلَکٍ مِنْ مَلَائِکَهِ اللَّهِ مِنْ حَمَلَهِ الْعَرْشِ، إِنَّ مَا بَیْنَ شَحْمَهِ أُذُنِهِ إِلَى عَاتِقِهِ مَسِیرَهُ سَبْعِ مِائَهِ عَامٍ».[۲]
جابر بن عبدالله از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت می‌نماید که فرمود: «به من اجازه داده شد که در مورد یکی از فرشتگان حامل عرش الهی سخن بگویم؛ به درستی که فاصله‌ی نرمی گوش تا شانه‌اش به اندازه‌ی مسافت هفتصد سال است».
[۱] – متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۴۸۵۷ و مسلم حدیث شماره ۱۷۴ با لفظ بخاری
[۲] – صحیح؛ ابوداود حدیث شماره ۴۷۲۷، السلسله الصحیحه آلبانی: ۱۵۱