وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
حال سوال این است وقتی که خداوند متعال خود بیان میکند که انها خودشان نیازمند وسیله می باشند ، پس براستی پیامبر صلی الله علیه وسلم به چه چیزی متوسل شده است ،قطعا وسیله ایشان عبادت واعمال صالح وی بوده است نه چیزی دیگر ،
انچنان که خداوند متعال در ایه ۳۷سباء نیز بصراحت تمام نیز انرا بیان میکند .
{وَمَا أَمْوَالُکُمْ وَلَا أَوْلَادُکُم بِالَّتِی تُقَرِّبُکُمْ عِندَنَا زُلْفَى إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحاً فَأُوْلَئِکَ لَهُمْ جَزَاء الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِی الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ}(۳۷)
«و اموال و اولادتان چیزی نیست که شما را به پیشگاه ما نزدیک گرداند به مرتبه قربت» یعنی: بدانید که بسیاری اموال و اولادتان، چیزی نیست که شما را به‌رحمت و فضل ما نزدیک گرداند، این‌ها قطعا دلیل محبت و اعتنای ما به شما نیست زیرا اموال و اولادتان آزمایش و امتحانی برای شماست تا در عرصه ظهور معلوم بداریم که چه‌کسی آنها را در طاعت ما به کار می‌گیرد و چه‌کسی ما را در آنها نافرمانی میکند «مگر کسانی که ایمان آورده و کار شایسته کرده باشند» یعنی: لیکن کسی که ایمان آورده و کار شایسته کرده باشد و اموالی را که خداوند جلّ جلاله به‌وی داده است، در طاعت وی صرف کرده باشد و در عین حال مؤمن نیز باشد پس این نوع از عقیده و عمل و این‌گونه اموال است که او را به ما نزدیک می‌گرداند. همچنین فرزندی انسان را به خدا جلّ جلاله نزدیک می‌گرداند که انسان او را بر بنیاد طاعت خدای عزوجل تربیت کرده باشد. «پس برای آنان دوبرابر آنچه عمل کرده‌اند پاداش است» یعنی: اعمال نیکوی مؤمنان شایسته‌کار، پاداشی مضاعف دارد؛ از ده برابر تا هفتصد برابر «و آنها در غرفه‌ها آسوده خاطر هستند» از تمام آنچه که ناخوش می‌دارند. مراد؛ غرفه‌های بلند بهشتی است. در حدیث شریف آمده است: «همانا در بهشت غرفه‌هایی است که بیرون آنها از درون آنها دیده می‌شود و درون آنها از بیرون آنها. در این اثنا اعرابی‌ای پرسید: آن غرفه‌ها از آن کیست؟رسول‌‌خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: «لمن طیب الکلام وأطعم الطعام وأدام الصیام وصلی باللیل والناس نیام: برای کسی که سخنی خوش و پاکیزه گفته باشد، (مسکینان ومستمندان) را به غذا اطعام کرده باشد، روزه را بر دوام گرفته باشد و در شب نمازگزارده باشد درحالی‌که مردم در خوابند». همچنین در حدیث شریف آمده است: «إن الله تعالی لا ینظر إلی صورکم وأموالکم ولکن إنما ینظر إلی قلوبکم وأعمالکم: بی‌گمان خداوند جلّ جلاله به صورتها و اموال شما نگاه نمی‌کند بلکه جز این نیست که به‌دلها و اعمالتان نگاه میکند».
[«زُلْفی»: قرب و منزلت. پایه و مقام. مفعول مطلق است و هم معنی با مصدر فعل. «الضِّعْفِ»: مضاعف. چندین برابر. مراد دست کم یک به ده است (نگا: انعام / ۱۶۰). «إِلاّ»: لیکن. امّا. «مَنْ»: مستثنی از ضمیر (کُمْ) در فعل (تُقَرِّبُکُمْ) است و یا مبتدا و مابعد آن خبر است. «الْغُرُفَاتِ»: (نگا: زمر / ۲۰، عنکبوت / ۵۸). «جَزَآءُ الضِّعْفِ»: اضافه موصوف به صفت، و یا اضافه مصدر به مفعول خود است.]]پس بواقع منظور از وسیله طبق نص آیات قران اعمال صالح است ،نه انچه که اهل قبور وشرک بیان میکنند که وسیله یعنی انبیاء، اولیاء، شیخ وامامها
این عقیده شرک است وهر کسی معتقد به ان باشد ویا انرا انجام دهد مشرک واز دین اسلام خارج است.