وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
از آنجایی که امروزه دانشمندان میگویند که هر چه آشنایی قبل از ازدواج بیشتر باشد ازدواج موفقتر خواهد بود، آیا اسلام این اشنایی را میپذیرد؟ زیرا ممکن است در غیر اینصورت بعد از آشنایی آنها همدیگر را نخواهند.
اسلام برای ادامه و دوام الفت بین زوجین مسائلی را رعایت کرده است، که اگر کسی قصد خواستگاری دختری را داشته باشد، می‌تواند قبل از آنکه به خواستگاری او برود او را نگاه کند اگر چه آن دختر از نگاه کردن خطیبش به او بی خبر باشد، به دلیل حدیث محمد بن مسلمه که گفت: از زنی خواستگاری کردم و می‌خواستم مخفیانه او را نگاه کنم تا اینکه او را در باغ خرمایش دیدم، به من گفته شد آیا در حالی که یار و همراه پیامبر صلی الله علیه و سلم هستی این کار را انجام می‌دهی؟ گفت : از پیامبر صلی الله علیه و سلم شنیده‌ام که می‌فرمود :
“إذا ألقی الله فی قلب امری خطبه امرأه، فلابأس أن.
یعنی: «اگر خداوند خواستگاری زنی را به قلب کسی القا کرد، اشکالی ندارد که به او نگاه کند».
و از مغیر بن شعبه روایت است :
نزد پیامبر صلی الله علیه و سلم رفتم و با او درباره زنی که قصد خواستگاریش داشتم صحبت کردم، پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمود :
“إذهب فانظر إلیها، فإنه أجدر أن یؤدم بینکما”.
(روایت نسائی : ۶۹/۶).
یعنی: «برو او را نگاه کن چون این امر رابطه بین شما را پایدارتر می‌کند».
علاوه بر نگاه کردن مخطوبه، میتوانند با همدیگر در مسائل ازدواج با یکدیگر صحبت کنند ولی با حضور محرم دختر.
ولی غرب این شبهه را بین جوانان برمیانگیزد که برای الفت بین زوجین بهتر است قبل از ازدواج با هم رابطه ای برقرار کنند که در واقع حیله و نیرنگی بیش نیست، زیرا آنها مجتمعشان طوری فاشد شده که بدون بازگشت به اسلام قابل حل نیست لذا از روی حسادت مخواهند اهل اسلام را به آن اخلاق مُنحلّ و فاسد بکشانند، خداوند متعال در مورد آنها میفرماید:
“مَا یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَلَا الْمُشْرِکِینَ أَنْ یُنَزَّلَ عَلَیْکُمْ مِنْ خَیْرٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَاللَّهُ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ” (۱۰۵).
«کسانی از اهل کتاب که کفر ورزیده‌اند و همچنین مشرکان، دوست ندارند که ازسوی پروردگارتان خیری بر شما نازل گردد حال آن که خداوند هر کس را بخواهد، مشمول رحمت خویش می‌گرداند و خداوند دارای بخشش بیکران است».
و همچنین میفرماید:
“وَدَّ کَثِیرٌ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَوْ یَرُدُّونَکُمْ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِکُمْ کُفَّارًا حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّی یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ إِنَّ اللَّهَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ” (۱۰۹).
«بسیاری از اهل کتاب از روی حسدی که در دل دارند، دوست داشتند که شما را بعد از ایمانتان کافر گردانند پس از این که حق بر آنان آشکار شد».
و ناگفته نماند که بیشتر ازدواجهایی که بر اساس دوستی ما قبل از ازدواج بنا شده باشد به جدایی و طلا منجر میشود، زیرا خود آنها که قبل از ازدواج مرتکب حرام شده اند، پس از ازدواج به یکدیگر مشکوک میشوند که شاید همسرشان با اشخاص دیگر رابطه نامشروع داشته باشد، لذا چیزی که اساس و پایه اش از حرام باشد مداومت و برکت ندارد، و ضرب المثل میگوید:
“من قَطَف الثمر قبل اوانه، عوقب بِحِرمانه”.
یعنی: “کسی که میوه ای را قبل از وقتش بچیند از آن محروم میشود”.