برخی از گروه‌ها که در آتش عذاب می‌بینند (۲)

قاتلی که انسانی را به ناحق کشته باشد

الله متعال می‌فرماید: ﴿وَمَن یَقۡتُلۡ مُؤۡمِنٗا مُّتَعَمِّدٗا فَجَزَآؤُهُۥ جَهَنَّمُ خَٰلِدٗا فِیهَا وَغَضِبَ ٱللَّهُ عَلَیۡهِ وَلَعَنَهُۥ وَأَعَدَّ لَهُۥ عَذَابًا عَظِیمٗا٩٣﴾ [النساء: ۹۳]

«و هر کس مؤمنی را عمداً به قتل برساند، کیفرش دوزخ است [که] در آن جاودانه [= برای مدت زمانی بسیار طولانی] می‌مانَد و الله بر وی خشم می‌گیرد و او را از رحمت خویش دور می‌سازد و عذاب بزرگی برایش آماده ساخته است».

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ عَنْ النَّبِیِّ قَالَ: «مَنْ قَتَلَ مُعَاهَدًا لَمْ یَرَحْ رَائِحَهَ الْجَنَّهِ وَإِنَّ رِیحَهَا لَیُوجَدُ مِنْ مَسِیرَهِ أَرْبَعِینَ عَامًا».^[۱]

از عبدالله بن عمر روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «کسی که معاهدی (پناهنده‌ای) را بکشد، بوی بهشت به مشامش نمی‌رسد، هر چند بوی آن از فاصله چهل سال (راه) به مشام می‌رسد».

[۱] – صحیح بخاری حدیث شماره ۳۱۶۶