برای هیچ مسلمانی روا نیست که نزد برادرش اقامت کند، تا حدی که او را گناه کار سازد

در حدیثی که مسلم از پیامبر گرامی صلی الله علیه وسلم روایت کرده، آمده است:

«لَا یحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ یقِیمَ عِنْدَ أَخِیهِ حَتَّى یوْثِمَهُ قَالُوا: یا رَسُولَ اللهِ وَکَیفَ یوْثِمُهُ؟ قَالَ: یقِیمُ عِنْدَهُ وَلَا شَیءَ لَهُ یقْرِیهِ بِهِ».^[۱]

«برای هیچ مسلمانی روا نیست که نزد برادرش اقامت کند، تا حدی که او را گناه کار سازد».

گفتند: یا رسول الله! چگونه او را گناه کار می‌کند؟

فرمود: «نزدش می‌ماند در حالی که او چیزی ندارد که بدان مهمان‌داری او را به جای آورد».

در روایت بخاری آمده است:

«وَلَا یحِلُّ لَهُ أَنْ یثْوِی عِنْدَهُ حَتَّى یحْرِجَهُ».^[۲]

«برایش روا نیست که نزدش اقامت کند تا او را به حرج و تنگنا بیندازد».

[۱]– مسلم، ۳۲۵۶٫

[۲]– بخاری، ۵۶۷۰٫