عبدالله بن عمرو رضی الله عنهما گوید که رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وسلم از زیاده روی بیش از حد او در عبادت، مطلع گردید، پس به او فرمود:
«أَلَمْ أُخْبَرْ أَنَّکَ تَصُومُ النَّهَارَ وَتَقُومُ اللَّیْلَ؟» قُلْتُ: بَلَى یَا رَسُولَ اللَّهِ، قَالَ: «فَلاَ تَفْعَلْ، صُمْ وَأَفْطِرْ، وَقُمْ وَنَمْ، فَإِنَّ لِجَسَدِکَ عَلَیْکَ حَقًّا، وَإِنَّ لِعَیْنِکَ عَلَیْکَ حَقًّا، وَإِنَّ لِزَوْجِکَ عَلَیْکَ حَقًّا».[۱]
«آیا به من نرسیده است که تو روز را روزه میگیری و شب را با عبادت بر پای میداری»؟
گفتم: آری، چنین است یا رسول الله.
فرمود: «بعد از این چنین مکن. هم روزه بگیر هم بخور (روزه مگیر) در شب هم بخواب و هم برای عبادت برخیز، زیرا بدنت بر تو حقی دارد، چشمانت بر تو حقی دارند، همسرت بر تو حقی دارد و دیدار کنندهات نیز بر تو حقی دارد…».