علما و دانشمندان در مورد نماز انسان در این شب در خانه خود به تنهایی یا به صورت جماعت دو نظریه دارند:
این نماز بدعت است، که نظر و قول اکثر علمای حجاز میباشد، از جمله
عطاء و
ابن ابیملیکه، و از فقهای اهل مدینه نیز نقل شده است، که قول اصحاب مالک و غیر آنها میباشد.
به لطائف المعارف، ص (۱۴۴) مراجعه شود.
اگر انسان این نماز را در خانه خود به تنهایی بخواند مکروه نیست، یا با جماعت خصوصی در شب نیمه شعبان آن را ادا کند، اشکالی ندارد.
که این قول و نظر امام اوزاعی، و اختیار حافظ ابن رجب و همچنین شیخ الإسلام ابن تیمیه میباشد.
و آنچه من آن را ترجیح میدهم والله اعلم قول اول و نظریه اول میباشد،
که این نماز بدعت است.
و جواب قول دوم که میگویند مکروه نیست
به چند شکل داده میشود، از جمله:
هیچ دلیلی برای فضل و بزرگی این شب وجود ندارد، و طبق اطلاع محدود من از پیامبر صلی الله علیه وسلم
ثابت نشده و نیامده است
که ایشان این شب را احیاء و زنده نگه داشته باشند،
و هیچ یک از صحابه رضی الله عنهم و
تابعین رحمهمالله این کار را نکرده اند،
مگر آن سه نفری که مشهور است در مورد فضیلت و احیای آن سخن گفتهاند که ابن رجب آنها را نام میبرد، و اگر آن را انجام داده بودند
با عمل خود به فضل و بزرگی آن شهادت میدادند،
اما این کاری بود که بعد از آنها پیدا شد، کاری است بدعت و در کتاب (قرآن) و سنت صحیح
و اجماع اصل و اساسی ندارد.
ابوشامه میگوید: حافظ ابوالخطاب
بن دحیه در کتابی که در مورد ماه شعبان
نوشته است آورده:
علمای جرح و تعدیل میگویند: در مورد فضیلت شب نیمه شعبان حدیث صحیحی
وجود ندارد:🏽
به الباعث، ص (۳۳) مراجعه شود.
ابن رجب بیان میکند:
قیام و عبادت شب نیمه شعبان در مورد آن هیچ چیزی از پیامبر صلی الله علیه وسلم نیامده و ثابت نشده است، از صحابه هم ثابت نشده است، ولی از بعضی از تابعین از فقهای اهل شام چیزهایی در مورد آن ثابت شده است:
به لطائف المعارف، ص (۱۴۵) مراجعه شود.
شیخ عبدالعزیز بن باز میگوید:
در مورد فضل شب نیمه شعبان احادیث ضعیفی وارد شده اند
که نمیتوان به آنها اعتماد کرد،
و اما آنچه در مورد فضل نماز خواندن در آن وارد شده است همه موضوع و ساختگی هستند همچنان که بسیاری از اهل علم آن را بیان کرده اند.
به التحذیر من البدع، ص (۱۱) مراجعه شود.