برپایی مجالس ذکر شهادت حسین و ماتم و نوحه و گریه در آن مجالس به سبب مشابهت با روافض شیعه ناجائز است زیرا در حدیث آمده است که:
(مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُمْ).
ترجمه: هر کس خود را با فرقه ای مشابه بسازد او از همان فرقه شمرده خواهد شد.
(سنن ابی داود: ۶/۱۴۴ حدیث ۴۰۳۱ بَابٌ فِی لُبسِ الشُّهْرَه)
علامه ابن حجر هَیْثَمِی مکی رحمه الله می نویسد:
وَإیَّاهُ ثمَّ إِیَّاهُ أَنْ یَشْغلُهُ بِبِدَعِ الرَّافِضَهِ مِنَ النَّدْبِ وَالنِّیَاحَهِ وَالْحُزْنِ إذْ لَیْسَ ذٰلِکَ مِن أخْلَاقِ الْمُؤمِنِینَ وَ إلّا لَکَانَ یَوْمَ وَفَاتِهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّم أَوْلٰی بِذٰلِکَ وَأَحْرٰی.
ترجمه: هشدار! در بدعت های (مُحرَّم) شیعه و رافضه مانند مرثیه خوانی، نوحه کردن، حزن و اندوه نمودن و غیره … شریک نشوی زیرا اینکار از اخلاق مومنان نیست. اگر اینکار جایز می بود مستحق ترین روزش روز وفات جناب رسول الله صلی الله علیه وسلم می بود.
(الصواعق المحرقه: ۲/۵۳۴)