بالا‌ترین و پایین‌ترین مقام بهشتیان

در صحیح مسلم از مغیره بن شعبه روایت شده است که‌ رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود:
«سَأَلَ مُوسَى رَبَّهُ: مَا أَدْنَى أَهْلِ الْجَنَّهِ مَنْزِلَهً؟ قَالَ: هُوَ رَجُلٌ یَجِىءُ بَعْدَ مَا أُدْخِلَ أَهْلُ الْجَنَّهِ الْجَنَّهَ فَیُقَالُ لَهُ: ادْخُلِ الْجَنَّهَ. فَیَقُولُ: أَىْ رَبِّ کَیْفَ وَقَدْ نَزَلَ النَّاسُ مَنَازِلَهُمْ وَأَخَذُوا أَخَذَاتِهِمْ؟ فَیُقَالُ لَهُ: أَتَرْضَى أَنْ یَکُونَ لَکَ مِثْلُ مُلْکِ مَلِکٍ مِنْ مُلُوکِ الدُّنْیَا؟ فَیَقُولُ: رَضِیتُ رَبِّ. فَیَقُولُ: لَکَ ذَلِکَ وَمِثْلُهُ وَمِثْلُهُ وَمِثْلُهُ وَمِثْلُهُ. فَقَالَ فِى الْخَامِسَهِ: رَضِیتُ رَبِّ. فَیَقُولُ: هَذَا لَکَ وَعَشَرَهُ أَمْثَالِهِ وَلَکَ مَا اشْتَهَتْ نَفْسُکَ وَلَذَّتْ عَیْنُکَ. فَیَقُولُ: رَضِیتُ رَبِّ.
قَالَ: رَبِّ فَأَعْلاَهُمْ مَنْزِلَهً قَالَ أُولَئِکَ الَّذِینَ أَرَدْتُ غَرَسْتُ کَرَامَتَهُمْ بِیَدِى وَخَتَمْتُ عَلَیْهَا فَلَمْ تَرَ عَیْنٌ وَلَمْ تَسْمَعْ أُذُنٌ وَلَمْ یَخْطُرْ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ ». قَالَ وَمِصْدَاقُهُ فِى کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ:
« فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِیَ لَهُم مِّن قُرَّ‌هِ أَعْیُنٍ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ »[سجده:۱۷].
موسی علیه السلام درباره‌ی پایین‌ترین مقام بهشتیان از پروردگارش سوال کرد. در جواب فرمود: او مردی است که پس از ورود بهشتیان به بهشت نزد الله متعال آورده می‌شود. به او می‌گویند: وارد بهشت شو. می‌گوید : پروردگارا! در حالی‌که‌ مردم بهشت را پُر کرده‌اند و نعمت‌ها را از آنِ خود کرده‌اند، چگونه وارد شوم؟ به او گفته می‌شود: آیا اگر به اندازه‌ی دارایی یک پادشاه در دنیا به تو داده شود، خشنود می‌شوی؟ می‌گوید: پروردگارا! راضی هستم. الله متعال می‌گوید: آن و برابر آن، برابر آن، برابر آن، برابر آن به تو داده می‌شود. در دفعه‌ی پنجم می‌گوید: پروردگارا! راضی هستم. پروردگار می‌فرماید: این و ده برابر آن برای تو است و آن‌چه که دوست داری و از آن‌چه که از دیدن آنها لذت می بری مال توست. می‌گوید: پروردگارا! راضی هستم.
موسی علیه السلام پرسید: پروردگارا! آنان‌که جایگاه والاتری دارند چه کسانی هستند؟
می‌فرماید: کسانی هستند که من آن‌ها را خواسته‌ام، درخت کرامت آن‌ها را با دست‌های خودم نشاندم و بر کرامت آن‌ها مهر زدم. چنان کرامتی که هیچ چشمی آن‌را ندیده، هیچ گوشی آن‌را نشنیده و به‌ دل هیچ انسانی نیز خطور نکرده است. مصداق آن در کتاب الله چنین است: هیچ‌کس نمی‌داند که در برابر آن‌چه انجام می‌دهند، چه چیز شادی‌آفرینی برای ایشان پنهان شده است».