وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ لَمَّا نَزَلَتِ :
{الَّذِینَ آمَنُوا وَلَمْ یَلْبِسُوا إِیمَانَهُمْ بِظُلْمٍ}.
شَقَّ ذَلِکَ عَلَى الْمُسْلِمِینَ، فَقَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ، أَیُّنَا لاَ یَظْلِمُ نَفْسَهُ قَالَ:
((لَیْسَ ذَلِکَ، إِنَّمَا هُوَ الشِّرْکُ، أَلَمْ تَسْمَعُوا مَا قَالَ لُقْمَانُ لاِبْنِهِ وَهْوَ یَعِظُهُ:
{یَا بُنَیَّ لاَ تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ})).
عبدالله بن مسعود گوید : هنگامی که این آیه نازل شد:
( کسانی که ایمان آورده اند و ایمان خود را با ظلم (شرک) آلوده نکرده اند
(آنان در امان خدا قرار دارند و از جانب خدا هدایت یافته اند)
مسلمانان ترسیدند و ناراحت شدند گفتند :
ای رسول خدا ! هیچیک از ما نیست که به خود ظلم نکرده و دچار گناه نشده باشد.
پیغمبر ﷺ فرمود:
منظور از ظلم گناه نیست ، بلکه منظور شرک است ، مگر نشنیده اید وقتی که لقمان پسرش را پند می داد به او چه گفت ؟
گفت : ای پسرم ! شریک برای خدا قرار مده به حقیقت شرک ظلمی است بس بزرگ».
(صحیح البخاری، صحیح مسلم، اللؤلؤ و المرجان).