وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ای کسی که بهره ات از دنیا زیر سوال بردن و عیب جویی کردن از دوست خداوند محمد بن عبدالله است خوشحال نباش ، ای کسی که زبان و قلم و کاغذت را تنها برای استهزاء کردن از بهترین خلق خدا ، محمد بن عبدالله صلی الله علیه و سلم قرار داده ای شادی نکن ، ای کسی که به خود اجازه می دهی به زنان عابد ، پاکدامن ، و پاک ، همسران پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم جسارت کنی مسرور نباش ، ای کسی که به پیامبر آزار می رسانی خوشحالی نکن و گمان نبر که نجات می یابی چرا که پروردگار بخاطر پیامبرش از تمام کسانی که او را اذیت کردند وبه او بدی نمودند، انتقام می گیرد حتی اگر بعد از مدتی باشد . خداوند سبحان می فرمایند : که ما [شر] ریشخندگران را از تو برطرف خواهیم کرد.
و در جایی دیگر می فرمایند : دشمنت خود بی‌تبار خواهد بود. [الکوثر: ۳].و می فرمایند : اگر او [پیامبر] را یاری نکنید، قطعاً خدا او را یاری کرد[التوبه: ۴۰]. طبری در مورد این آیه می گوید : این اعلامی است از جانب خداوند به یاران پیامبر صلی الله علیه و سلم به اینکه فرستاده اش را بر دشمنانش پیروز خواهد کرد چه آنها او را یاری کنند و چه نکنند و این نکته را به آنها یادآور می شود .
به قصه ی عبرت آموز و عجیب زیر دقت کنید : بخاری و مسلم از انس بن مالک – رضی الله عنه – روایت می کند که گفت : مردی از بنی نجار در میان ما بود ، سوره ی البقره و آل عمران را خوانده و برای نوشتن در خدمت رسول الله صلی الله علیه و سلم بود ، تا اینکه به سوی اهل کتاب فرار کرد ، ( راوی )می گوید : اهل کتاب او را گرامی داشتند و گفتند : این کسی است که کاتب محمد بوده است و او را والا پنداشتند ، مدتی نگذشت که خداوند گردنش را شکاند ، گودالی را حفر کرده و او را در خاک مدفون ساختند ، اما زمین او را بیرون انداخت ، برای بار دوم او را در خاک دفن کردند اما بازهم زمین او را به بیرون پرت کرد ، و برای بار سوم هم او را در خاک قرار دادند اما بازهم زمین او را تحویل نگرفت ، بنابراین همان جا او را رها ساختند . در روایت بخاری آمده است : این شخص می گفت : محمد جز آن چیزی که من برایش می نوشتم نمی دانست ، پس خداوند او را میراند و او را دفن کردند ، اما زمین او را بیرون انداخت ، گفتند : این کار محمد و یارانش است بخاطر اینکه از نزدشان فرار کرده ، آنها قبر را نبش نموده و او را بیرون انداخته اند ، لذا قبر عمیقتری را برایش حفر می کنند اما مجددا که می آیند می بینند که از قبر بیرون انداخته شده است ، بازهم می گویند این کار محمد و یارانش است بخاطر اینکه از نزدشان فرار کرده ، آنها قبر را نبش کرده و بیرونش انداخته اند مجددا تا جایی که می توانند گودالی بسیار عمیق حفر نموده و او را دفن می کنند ، اما بازهم او را می یابند در حالی که زمین او را بیرون انداخته است بنابراین پی می برند که این کار آدمی نیست .
این نکته ای است که نیاز به توضیح بیشتر ندارد و کاملا مبرهن و تجربه شده است . شیخ الاسلام ابن تیمیه – رحمه الله – در مورد حدیث گذشته می گوید : این ملعون بر رسول الله صلی الله علیه و سلم دروغ بست که (( جز آن چیزی که او برایش می نوشت، نمی دانست )) که خداوند او را نابود و رسوا ساخت و بعد از هر بار دفن ، بیرون انداخته می شد و این خلاف معمول است وهمه می دانند که بخاطر گفتار ناروایش عقوبت شده و او دروغگویی بیش نبوده است ، چرا که عموم مردگان دچار چنین مصیبتی نمی شوند و در حقیقت این جرم از جرم برگشتن از دین هم بزرگتر است چرا که چنین حادثه ای برای مرتد هم پیش نمی آید، لذا به این نکته پی می بریم که خداوند بخاطر فرستاده اش از کسانی که از ایشان بدگویی می کنند انتفام می گیرد و دین خود را آشکار نموده و پرده را از روی کار دروغگویانی که امکان اجرای حد برآنها نیست ، بر می دارد .
مانند این حادثه ، وقایعی است که گروهی از مسلمانان عادل ، فقیه روایت می کنند که به هنگام محاصره ی قلعه ها و شهرهای سواحل شام برایشان رخ داده است ، در عصر حاضر وقتی مسلمانان، بی اصفر را محاصره کردند گفتند : یکماه یا بیشتر ، شهر را محاصره کرده بودیم اما موفق به فتح آن نشدیم ، بگونه ای که دیگر ناامید شده بودیم تا اینکه اهالی آن شهر اقدام به ناسزاگویی و توهین به ساحت رسول الله صلی الله علیه و سلم کردند ، اینجا بود که تصرف آن شهر برای ما آسان شد و هنوز یک یا دو روز نگذشته بود که به آرامی شهر را به تصرف در آوردیم و کشتار بزرگی صورت گرفت ، مجاهدین می گفتند : وقتی می شنیدیم که به رسول الله صلی الله علیه و سلم توهین می شود با وجود اینکه قلب هایمان مالامال از خشم می شد، اما آنرا بشارتی برای فتح و پیروزی می دانستیم .همچنین برخی از معتمدین ابراز می دارند که : مسلمانان اهل مغرب در مقابل مسیحیان نیز با چنین وقایعی روبرو بوده اند و این قانون خداوندی است که دشمنانش را با عذابی از نزد خودش یا به وسیله ی بندگان مومنش عذاب می کند .
پس ای کسی که به رسول الله صلی الله علیه و سلم ناسزا می گویی و از ناموسش بدگویی می کنی ،از مهلتی که خداوند به تو داده ، خوشحال نباش ، تو مصداق آیه ی کریمه زیر هستی : پروردگار می فرماید : و البته نباید کسانی که کافر شده‌اند تصور کنند اینکه به ایشان مهلت می‌دهیم برای آنان نیکوست؛ ما فقط به ایشان مهلت می‌دهیم تا بر گناه [خود] بیفزایند، و [آنگاه] عذابی خفت‌آور خواهند داشت. [آل عمران: ۱۷۸].
خداوند به تو فرصت داده است که بر گناهانت بیفزایی و پرونده ات با بدگویی کردن از بهترین و دوست داشتنی ترین خلق خداوند سیاه گردانی ، و ای فرومایه ی عیبجو، فریب فراوانی نعمت هایی که خداوند به تو داده است را نخور ، خداوند تبارک و تعالی می فرمایند : پس چون آنچه را که بدان پند داده شده بودند فراموش کردند، درهای هر چیزی [از نعمتها] را بر آنان گشودیم، تا هنگامی که به آنچه داده شده بودند شاد گردیدند؛ ناگهان [گریبان] آنان را گرفتیم، و یکباره نومید شدند. [الأنعام: ۴۴].
پروردگارا نصرت دین و پیامبر و بندگان مومنت را از تو می خواهیم ، خدایا از پیامبر و همسران و اصحابش ،نقشه و بدگویی بدگویان و دشمنان را دور بگردان ، خدایا از آنها انتقام بگیر ،چرا که آنها توان مقابله با تو را ندارند و حمد و ستایش از آن خداوندی است که پروردگار جهانیان است.