بخاری و مسلم از ابوهریره رضی الله عنه روایت کردهاند که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:
«بَیْنَمَا رَجُلٌ یَمْشِی بِطَرِیقٍ، اشْتَدَّ عَلَیْهِ العَطَشُ، فَوَجَدَ بِئْرًا فَنَزَلَ فِیهَا، فَشَرِبَ ثُمَّ خَرَجَ، فَإِذَا کَلْبٌ یَلْهَثُ، یَأْکُلُ الثَّرَى مِنَ العَطَشِ، فَقَالَ الرَّجُلُ: لَقَدْ بَلَغَ هَذَا الکَلْبَ مِنَ العَطَشِ مِثْلُ الَّذِی کَانَ بَلَغَ بِی، فَنَزَلَ البِئْرَ فَمَلَأَ خُفَّهُ مَاءً فَسَقَى الکَلْبَ فَشَکَرَ اللَّهُ لَهُ فَغَفَرَ لَهُ قَالُوا: یَا رَسُولَ اللَّهِ، وَإِنَّ لَنَا فِی البَهَائِمِ أَجْرًا؟ فَقَالَ: فِی کُلِّ ذَاتِ کَبِدٍ رَطْبَهٍ أَجْرٌ».[۱]
«مردی در راهی میرفت، تشنگی بر او غالب شد و چاهی یافت و از آن پایین رفت و آب نوشید، سپس از چاه خارج شد و سگی را دید که از تشنگی خاک را میخورد. مرد با خود گفت: این سگ مانند من تشنه شده است. دوباره از چاه پایین میرود و موزهاش را پر از آب میکند و بالا میآید سپس به سگ آب میدهد و خدا از او تشکر کرده و او را میآمرزد».
گفتند: ای رسول خدا، آیا در چارپایان نیز برای ما پاداشی هست؟
فرمود: «در هر جگر مرطوبی (زنده جانی) پاداشی هست».
[۱]– بخاری، ۲۱۹۰ و مسلم، ۴۱۶۲٫