ای انسان انفاق کن تا به تو انفاق کنم(۳)

بخاری، کتاب «التوحید» باب: [وَکَانَ عَرْشُهُ عَلَى المَاءِ]

۱۴۸- «حَدَّثَنَا أَبُو هُرَیْرَهَ رضی الله عنه عَنِ النَّبِیِّ  صلی الله علیه و سلم، قَالَ: إِنَّ یَمِینَ اللَّهِ مَلْأَى، لاَ یَغِیضُهَا نَفَقَهٌ، أَرَأَیْتُمْ مَا أَنْفَقَ مُنْذُ خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضَ، فَإِنَّهُ لَمْ یَنْقُصْ مَا فِی یَمِینِهِ، وَعَرْشُهُ عَلَى المَاءِ، وَبِیَدِهِ الأُخْرَى الفَیْضُ، أَوِ القَبْضُ، یَرْفَعُ وَیَخْفِضُ».

148. «ابوهریره رضی الله عنه از پیامبر صلی الله علیه و سلم برایمان سخن گفت که فرمودند: به راستی دستان خدا (خزاین رحمت و نعمت او) پر است، هیچ بخششی آن را کم نمی‌کند، مگر نمی‌بینید که از ابتدای آفرینش آسمان‌ها و زمین چه چیزهایی انفاق کرده است؟! هنوز چیزی از آنچه در دست اوست، کم نشده است و تخت فرمانروایش بر آب قرار دارد و در دست دیگرش بخشش یا (شک راوی) گرفتن وجود دارد. هرکس را بخواهد، بالا می‌برد (روزی می‌دهد یا…) و هرکس را بخواهد، پایین می‌آورد (فقیر می‌کند یا…)».

(این حدیث با این روایت، حدیث قدسی به شمار نمی‌آید و امام مسلم آن را در کتاب «الزکاه» باب: [الحث علی النفقه وتبشیر المنفق بالخلف] ذکر کرده است).