این منبع (الکافی) آکنده از خرافات است

از حسن علیه السلام روایت است که گفت: همانا خداوند دو مدینه است: یکی در مشرق و دیگری در مغرب که بر آن دو دیواری از آهن است و بر هر کدام از آن‌ها هزار هزار لنگه و در آن‌ها هفتاد هزار هزار لغت است که هر لغتی به خلاف لغت دیگری تکلم می‌کند و من همه‌ی لغات را می‌دانم، آنچه در آن دو و در بین آن‌هاست حجت غیرِ من و غیرِ برادرم حسین بر آن است.^[۱]

اگر فرض کنیم که هر لغتی که بدان تکلم می‌شود فقط هزار انسان بدان صحبت می‌کند. تعداد ساکنان هر شهری از این دو شهر به ۷۰ میلیارد انسان می‌رسد! یعنی ۶۰ برابر تعداد ساکنین چین و ۱۰ برابر تعداد ساکنان جهان امروز. وقتم را صرف حاشیه بر آن نمی‌کنم!!!

از ابو الحسن علیه السلام روایت است که گفت: هنگامی که رسول الله صلی الله علیه و سلم نشسته بود، فرشته‌ای بر او داخل شد که بیست و چهار چهره داشت. رسول الله  صلی الله علیه و سلم گفت: محبوبم، جبرئیل! تو را در این چهره ندیده بودم. فرشته جواب داد: جبرئیل نیستم. ای محمد  صلی الله علیه و سلم! خداوند مرا مبعوث کرده است تا نوری را به ازدواج نوری در آورم. گفت: کیستند؟ پاسخ داد: فاطمه و علی. وقتی که فرشته پشت کرد در بین کتفش نوشته شده بود: محمد  صلی الله علیه و سلم پیامبر خداست و علی وصی اوست، پیامبر  صلی الله علیه و سلم پرسید از چه هنگامی این در بین دو کتف تو نوشته شده است؟ گفت: بیست و دو هزار سال قبل از این‌که‌ آدم خلق شود. ^[۲]

درباره تولد امام، کلینی برایمان از اسحاق بن جعفر روایت می‌کند که گفت:

از پدرم شنیدم که می‌گفت: (هنگامی که امام متولد می‌شود به صورت نشسته به دنیا می‌آید، جلوی مادرش برای او باز می‌شود تا این‌که‌ چهارزانو متولد شود سپس بعد از افتادنش به زمین گرد می‌شود و با چهره‌اش رو به قبله می‌نماید و سه بار عطسه می‌کند و با انگشتش به حمد اشاره می‌نماید و شاد و ختنه شده متولد می‌شود. دو دست و پایش از بالا و پایین او را می‌خندانند و دو پایش در میان دستانش مانند شمش طلا هستند و شب و روزش را می‌گذراند در حالی که از میان دستانش طلا خارج می‌شود.)^[۳]

از ابو جعفر علیه السلام روایت است که گفت: امام ده علامت دارد… و بوی مدفوعش مانند بوی مشک است و زمین عهده‌دار پوشیدن و خوردن آن است.^[۴]

از ابو عبدالله علیه السلام روایت است که گفت: رسول الله صلی الله علیه و سلم هنگامی که متولد شد، چند روزی از پستان ابو طالب شیر خورد.^[۵]

دوباره از او روایت است که گفت: صاحب عطسه تا هفت روز از مرگ در امان است. ^[۶]

^[۱]– اصول/ ج ۱/ ص ۶۴۲٫

^[۲]– اصول کافی/ ج ۱/ ص ۴۶۰٫

^[۳]– اصول کافی/ ج ۱/ ص ۳۳۸٫

^[۴]– همان- ص ۳۸۸٫

^[۵]– همان- ص ۴۸۸٫

^[۶]– همان/ ج ۲/ ص ۶۵۷٫