دعوت الی الله فرض کفایه است که شامل نشر علم، بیان خوبی های دین و احکام شرعی، توضیح حلال و حرام، تشویق برکارهای نیک، بیان دلایل احکام و چگونگی دلالت آن، بیان وعده و وعید، ثواب، عذاب و امثال این ها که سبب آگاهی مسلمانان از دین میشود.
نتیجه ی دعوت و نشر علم این است که جاهلان از حقوق الله بر خود و حقوق مسلمانان بر یکدیگر آگاه میشوند. سبب بازگشت به سوی الله و توبه به درگاه او تعالی از گناهان، بدعتها و امور خلاف شرع میشود. در دعوت، خوبیهای اسلام معرفی شده و حقیقتش برای کسانی که آن را به صورت نادرست شناخته اند، آشکار میشود. و در نتیجه به اسلام متمایل میشوند.
بدون شک هر وسیلهای که استفاده از آن در دعوت ممکن باشد، استفاده ی از آن بر مسلمانان لازم است. درگذشته وسایل دعوت
در سخنرانی،
نوشتن کتاب و مقاله،
مناظره،
حلقههای علمی
و وسایلی از این قبیل منحصر بوده است.
جهت اطاعت امر الله تعالی که فرموده: {ادْعُ إِلَی سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَالْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ}
«نحل/۱۲۵»
(«ای پیغمبر» مردمان را با سخنان استوار و به جا و اندرزهای نیکو و زیبا به راه پروردگارت فرا خوان)
ولی در این عصر، امکان استفاده از وسایل زیادی همچون رادیو، تلویزیون، نشریههای علمی، مقالهنویسی در مجلات مناسب وجود دارد. از جمله ی این وسایل، شبکه ی جهانی اینترنت است که امروزه سراسر دنیا را در برگرفته است لذا علما و دعوتگران باید از این وسیله برای نشر مقالات، سخنان سودمند و نصیحتهای سالم، استفاده کنند. تا کسانی که با نیت خیر، قصد فراگیری علوم و بکارگیری آن را دارند از آن بهرهمند شوند؛ زیرا استفاده از اینترنت در همه ی کشورها امکان دارد.
پس نباید آن را برای یهودیان، مسیحیان، فاسقان، بدعتگزاران و گناه کاران رها کنیم تا افکار، شبهات و گمراهی هایشان را گسترش دهند و بدین وسیله مخاطبان را فریب دهند و در کفر و بدعت و گناه و فتنههای آشکار و پوشیده غرق کنند و بر عکس اگر از این وسیله علما، موحدان و مخلصان استفاده کنند به طور قطع عرصه بر گمراهان تنگ می شود و با مقالات سودمند خود می تواند مخاطبان حق طلب و جویندگان علم و عمل را بهرهمند سازند.