خداوند میفرماید:
سوره بقره ۱۷۷
( لَّیْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَـٰکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَالْمَلائِکَهِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیینَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبهِ ذَوِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّآئِلِینَ وَفِی الرقَابِ وَأَقَامَ الصَّلاهَ وَآتَى الزَّکَاهَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَآءِ والضَّرَّاءِ وَحِینَ الْبَأْسِ أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوآ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ
«نیکوکارى آن نیست که روى خود را به سوى مشرق و [یا] مغرب بگردانید بلکه نیکى آن است که کسى به خدا و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب [آسمانى] و پیامبران ایمان آورد و مال [خود] را با وجود دوست داشتنش به خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و در راهماندگان و گدایان و در [راه آزاد کردن] بندگان بدهد و نماز را برپاى دارد و زکات را بدهد و آنان که چون عهد بندند به عهد خود وفادارانند و در سختى و زیان و به هنگام جنگ شکیبایانند آنانند کسانى که راست گفتهاند و آنان همان پرهیزگارانند.»
و پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «الإیمان بضع و ستون» و فی روایه: «بضع و سبعون شعبه فأعلاها قول لا إله إلا الله و أدناها إماطه الأذی عن الطریق و الحیاء شعبه من الإیمان».
[بخاری۱/۸_مسلم۱/۴۶]
«ایمان شست و چند شعبه دارد و در روایتی هفتاد و چند شعبه دارد که برترین آنها گفتن لاالهالاالله است و کمترین آنها برداشتن مانعی از سر راه است و حیاء نیز شعبهای از شعب ایمان میباشد».