اگر کسی چهار خصلت داشته باشد، منافق خالص است

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ﷺ : «أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ کَانَ مُنَافِقًا خَالِصًا وَمَنْ کَانَتْ فِیهِ خَلَّهٌ مِنْهُنَّ کَانَتْ فِیهِ خَلَّهٌ مِنْ نِفَاقٍ حَتَّى یَدَعَهَا إِذَا حَدَّثَ کَذَبَ وَإِذَا عَاهَدَ غَدَرَ وَإِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ وَإِذَا خَاصَ فَجَرَ»؛ غَیْرَ أَنَّ فِی حَدِیثِ سُفْیَانَ: «وَإِنْ کَانَتْ فِیهِ خَصْلَهٌ مِنْهُنَّ کَانَتْ فِیهِ خَصْلَهٌ مِنَ النِّفَاقِ». (م/۵۸)

عبدالله بن عمرو می‌گوید: رسول الله ﷺ فرمود: «هرکس، چهار خصلت داشته باشد، منافقی خالص است. و هر کس یکی از آنها را داشته باشد، خصلتی از نفاق در او وجود دارد تا وقتیکه آنرا رها کند:

هنگام سخن گفتن، دروغ می‌گوید.

اگر پیمانی ببندد، پیمان شکنی می‌کند.

اگر وعده نماید، وعده خلافی می‌کند .

هنگام اختلاف و خصومت، از حق، عدول می‌کند».

البته در حدیث سفیان بجای «خَلَّهٌ»، «خَصْلَهٌ» آمده است که معنای آنها یکی است.