اگر معامله‌ای را که قرآن با انبیاء کرد با علی بکنیم

عکس قضیه نیز صحیح است؛ اگر ما بعضی از آنچه را که در قرآن در مورد انبیاء آمده است به علی نسبت بدهیم و آن را بر زبان پیامبر  صلی الله علیه و سلم وضع کنیم، بدون این‌که‌ اشاره نماییم ‌که‌ این در قرآن برای انبیاء آمده است، امامیه می‌گویند: مگر به شما نگفتیم: نسبت به علی و اهل بیت کینه‌توزی نکنید؟! و تا حد محال بودن صدور آن‌ در مورد علی، انکار می‌کردند.

به عنوان مثال اگر بگوییم: علی یک بار به ستاره نگاه کرد سپس گفت: این پروردگار من است و یکبار به ماه و بار سوم به خورشید و در هر بار گمان کرد که آن پروردگارش است تا این‌که‌ به رب حقیقی هدایت شد، امامیه می‌گفتند: شما به علی توهین می‌کنید.

و اگر بگوییم که علی گفت: ﴿أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ۴١﴾ [ص: ۴۱].

«اهریمن مرا دچار رنج و درد کرده است (و سخت زار و نزار و بیمارم)».

و اگر بگوییم که: علی مردی را از روی ستم کشت و گفت: ﴿هَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّیْطَانِ﴾ [القصص: ۱۵].

«این از عمل شیطان بود».

و اگر بگوییم: در حدیث آمده است که علی نافرمانی پروردگارش را کرد و گمراه شد (اشاره به آدم علیه السلام) و اگر می‌گفتیم: علی پسرش حسن یا حسین را زد و ریش و سرش را به سوی خود کشید و با او تندی می‌کرد و او را سرزنش می‌نمود (اشاره به موسی و هارون).

و اگر بگوییم: پیامبرمان محمد  صلی الله علیه و سلم به علی رضی الله عنه دستوری داد اما او آن را به خاطر ترس از مردم ادا نکرد تا جائی که پیامبر  صلی الله علیه و سلم به او گفت: ﴿وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ﴾ [الأحزاب: ۳۷] «آیا از مردم می‌ترسی در حالی که سزاوارتر این است که از خدا بترسی». (اشاره به ازدواج پیامبر  صلی الله علیه و سلم با زینب که در سوره احزاب ذکر شد).

و این‌که‌ علی رضی الله عنه بعضی از چیزهایی را که خداوند حلال کرده بود، به خاطر رضایت همسرش بر خود حرام کرد و رسول خدا  صلی الله علیه و سلم به او گفت: چرا آنچه را که خداوند برای تو حلال کرده به خاطر راضی کردن همسرت حرام می‌کنی؟

و اگر بگوییم: رسول الله  صلی الله علیه و سلم در غزوه‌ای علی رضی الله عنه را فرستاد و او بر دشمنش پیروز گشت و بعضی از آن‌ها را اسیر گرفت، اما آن‌ها را رها کرد و در مقابل آنان مالی را گرفت. و پیامبر  صلی الله علیه و سلم با ترش‌رویی به او گفت:

«تُرِیدُونَ عَرَضَ الدُّنْیَا وَاللّهُ یُرِیدُ الآخِرَهَ ولولا أنک اجتهدت والمجتهد معذور لعاقبتک عقاباً عظیماً»

«شما مال دنیا را می‌خواهید و خداوند آخرت را می‌خواهد و اگر این نبود که تو اجتهاد کردی و مجتهد هم معذور است تو را عقاب بزرگی می‌کردم». (اشاره به آنچه که در حق رسول خدا  صلی الله علیه و سلم در سوره انفال نازل شد که او از اسیران فدیه گرفت).

و اگر بگوییم: یک روز در حین عصر، علی رضی الله عنه اسب را دواند و عشق به زنی و نظر به او در حالی که در آن هنگام مسابقه می‌داد، علی رضی الله عنه را به خود مشغول داشت تا این‌که‌ نماز عصرش فوت شد.

و اگر بگوییم که: روزی خشمگین شد و مصحف با قران را از دستش انداخت.

و اگر این حرف را بزنیم یا امثال این سخنان را، امامیه به ما می‌گویند: ای کافران کینه‌توز و دروغگو! برای چه در مورد علی طعنه می‌زنید و او را تا این حد دشمن می‌دارید.

با وجود این‌که‌ تمام این‌ها در قرآن برای انبیاء‡ ذکر شده است.

امامیه علی را بالاتر از مرتبه پیامبران قرار داده‌اند و درجه صحابه را از سطح افراد عادی پایین‌تر آورده‌اند!!