من کل رمضان را روزه گرفتم اما احساس می کنم روزه من درست نباشد، زیرا از آنجائیکه حامله هستم ولی از بدن من خون خرج می گردد، و اکنون ضعیف شدم و توانایی روزه گرفتن هم ندارم، اگر روزه هایم نادرست بودند پس چکار کنم؟
الحمدلله،
علامه عبدالعزیز ابن باز رحمه الله پاسخ می دهند:
«اگر زنی در شکمش جنین باشد و روزه بگیرد و سپس از وی خون جاری گردد، روزه اش صحیح است, زریا این خون که از و یخارج می گردد که خون حاملگی است در حکم خون حیض یا نفاس نیست؛ زیرا نوزاد هنوز در شکم است، پس نفاس نیست، و خون حیض هم شمرده نمی شود چون غالبا زن حامله در حیض نمی افتد، و کسانی هم که می گویند: زن حامله ممکن است در حیض افتد، باز شرط گذاشتند که خون می بایست بر طبق عادت سابقش باشد.
پس این زنی که سوال پرسیده چنانکه خونریزی وی برایش درآمیخته و سردرگم شده و (اوقات) خونریزی متغیر است؛ و گاه به گاه خونریزی دارد و بمانند عادت سابق (که حامله نبود) نیست، در آنصورت این، خون فاسد است (نه حیض) و روزه اش صحیح بوده و نیازی به قضای آن روزه ها نیست و الحمدلله؛ زیرا خونی که از زن حامله خارج می گردد غالبا خون فاسدی است که گاها زیاد و گاهی کم و گاهی زود خارج شده و گاهی هم به تاخیر می افتد، و متنوع می باشد و لذا این خون معتبر نیست.
اما اگر فرض شود که خونریزی وی بمانند حالت سابق یعنی قبل از حاملگی باشد که (اوقات آن) متغیر نیست بلکه بمانند عادت سابق خارج می گردد، در اینحالت بعضی از اهل علم گفتند: این همان خون حیض است، و لذا بر وی لازمست که روزه نگیرد، این را گروهی از علماء فرمودند.
اما گروهی دیگر از اهل علم فرمودند: حتی اگر بمانند عادت سابقش هم باشد باز (بعنوان حیض) معتبر نیست، چرا که زن حامله قاعده نمی شود، و این قول مشهور اهل علم است. اما غالبا زن حامله دچار خونریزی آشفته و متغیری می شود که مبداء و انتهایی ندارد، این خون نزد تمام علماء نامعتبر است و بدان توجهی نمی شود و روزه و نمازش صحیح است.
و اما زنی که این حالت را دارد باید (خونریزی) را با پارچه و پوشاکی ببندد و برای هر نماز (فرضی) وضوء بگیرد، یعنی هرگاه نماز فرا رسید برای هر کدام از آن نمازها یک وضو بگیرد، نماز بخواند هرچند که (در اثنای نماز) از وی خون خارج گردد؛ زیرا وی در حکم شخص مبتلا به سلس ادرار و زن مستحاضه است..». “فتاوی نور علی الدرب” (۳/۱۲۲۷) .
والله اعلم
وصلی الله وسلم علی محمد وعلی آله وأصحابه والتابعین لهم بإحسان إلی یوم الدین