نور، در حقیقت الله و قرآن است، چنانکه قرآن می فرماید:
«قَدْ جَاءکُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَکِتَابٌ مُّبِینٌ»(مائده ۱۵)
یعنی: (آرى،) از طرف خدا، نور و کتاب آشکارى به سوى شما آمد.
«َآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِی أَنزَلْنَا وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ»(تغابن ۸)
یعنی: به خدا و رسول او و نورى که نازل کردهایم ایمان بیاورید؛ و بدانید خدا به آنچه انجام مىدهید آگاه است!
که منظور از نور در دو آیه، قرآن است.
«اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»(نور ۳۵)
یعنی: خداوند نور آسمانها و زمین است؛
علامه عبدالرحمن سعدی در تفسیر این آیه می نویسد: ” نور حسی و معنوی آسمانها و زمین است، چون ذات خداوند نور است و حجابش نور میباشد پیامبر (صلی الله علیه وسلم) میفرماید: چیزی که مانع آن است خداوند از سوی بندگان دیده شود، نور است. و اگر این مانع را بردارد و خود را به مخلوقاتش بنمایاند، شکوه عظمت ذاتش همه آفریدگانش را میسوزاند. با نور خدا عرش و کرسی و خورشید و ماه و روشنایی، نورانی شدهاند، و با نور او بهشت منور گشته است. و همچنین نور معنوی به خدا برمیگردد، پس کتاب خدا نور است، و شریعت او نور میباشد و ایمان و معرفت در قلبهای پیامبران و بندگان مومنش نور است. پس اگر نور الهی نبود تاریکی و ظلمتها روی هم انباشته میشد، و هر جا نور نباشد در آن تاریک و تنگی خواهد بود.”
و نور یکی از صفات حقیقی خداوند تبارک و تعالی است، گفتن چنین عباراتی در حق هرکسی بجز الله تعالی و کلامش یعنی قرآن ، جایز نبوده و حقیقتا گفتن آن نوعی ظلم و غلو در حق انسانها است که آنها را با چیزی خطاب می دهد که شایسته و لایق او نیست و مذهب اهل سنت و جماعت از هرگونه غلو و کفر گویی بریء و بیزار است.
والله اعلم
وصلی الله وسلم علی محمد وعلى آله وأصحابه والتابعین لهم بإحسان إلى یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت