اگر امام علی معصوم بود یا غیب مىدانست، پس چرا نیاز به استخاره و نصیحت و پندِ دیگران داشت؟
حضرت على فرمود: «گناهى که بعد از آن، مهلت دو رکعت نماز برایم باشد، مهم نیست، چرا که در این نماز از خدا عفو و عافیت میطلبم [و توبه خواهم کرد]»[۳۷].
و فرمود: «آنچه حق من بر شماست، آن است به پیمان خود پایبند باشید و در حضور و پشتِ سر، خیرخواه من باشید …»[۳۸].
[۳۷]- حکمت ۲۹۹. [۳۸]- خطبه ۳۴.