ﻭﺃﻭﻝ ﻣﻦ ﺃﺛِﺮ ﻋﻨﻪ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻠﻔﻆ ﺍﻟﺼﺤﺎﺑﻲ ﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ
ﺇﺫ ﻗﺎﻝ ﻓﻲ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻗﻮﻟﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ( ﻳﻮﻡ ﺗﺒﻴﺾ ﻭﺟﻮﻩ ﻭﺗﺴﻮﺩ ﻭﺟﻮﻩ ) [ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ ۱۰۶ ].
ﺣﻴﻦ ﺗﺒﻴﺾ ﻭﺟﻮﻩ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺴﻨﺔ ﻭﺍﻟﺠﻤﺎﻋﺔ ، ﻭﺗﺴﻮﺩ ﻭﺟﻮﻩ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺒﺪﻋﺔ ﻭﺍﻟﻔﺮﻗﺔ ،
ﺫﻛﺮﻫﺎ ﺍﻟﺤﺎﻓﻆ ﺍﺑﻦ ﻛﺜﻴﺮ ﻓﻲ ﺗﻔﺴﻴﺮﻩ
ﻭﺍﻟﻤﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﻤﺼﻄﻠﺢ ﺇﻇﻬﺎﺭ ﺃﻋﻈﻢ ﻣﺎ ﺗﻤﻴﺰ ﺑﻪ ﺃﻫﻞ ﺍﻟﺴﻨﺔ ﺁﻧﺬﺍﻙ.
اولین کسی که این کلمه(اهل سنت) از او نقل شده است صحابی بزرگوار عبدالله بن عباس بود
هنگامی که در تفسیر این آیه( ﻳﻮﻡ ﺗﺒﻴﺾ ﻭﺟﻮﻩ ﻭﺗﺴﻮﺩ ﻭﺟﻮﻩ ) [ ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ ۱۰۶ ] (ﺭﻭﺯﻱ ﻛﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎﻳﻲ ﺳﻔﻴﺪ ﻭﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎﻳﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ).
گفت:هنگامی که صورتهای اهل سنت سفید میشود؛و چهره اهل بدعت و تفرقه سیاه میشود.
حافظ ابن کثیر در تفسیرش این موضوع را ذکر کرده است و مقصود از به کار بردن این اصطلاح بیان کردن بزرگترین چیزی بود که اهل سنت را در آن زمان مشخص و جدا کند.