وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
نیت در شریعت: عزم و اراده جهت انجام فعلی به خاطر تقرب به الله بلند مرتبه است.
شرط صحت عمل و مقبولیت و پاداش دادن به آن، نیت است که محل آن قلب می‌باشد. و در هر عملی لازم است، به خاطر قول پیامبر صلی الله علیه وسلم که فرمود:
«إِنَّمَا الأَعْمَالُ بِالنِّیَّاتِ، وَإِنَّمَا لِکُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَى».[۱]
«به درستی که اعمال به نیات بستگی دارند و هرکس نتیجه نیت خود را درمی‌یابد».
نیت به دو قسمت تقسیم می‌شود:
اول – نیت عمل: مانند نیت کردن مسلمان برای وضو و غسل و نماز.
دوم – نیت برای الله ﻷ که عمل به خاطر او انجام می‌شود. پس برای وضو و غسل و نماز یا غیر از آن‌ها به خاطر تقرب و نزدیکی به الله یکتا نیت می‌کند. و این از اوّلی، مهم‌تر است و هردو در هر عملی لازم و ضروری هستند.
[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۱ و مسلم حدیث شماره ۱۹۰۷ با لفظ بخاری