ترمذی، باب: [فِیمَنْ یَمُوتُ وَهُوَ یَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ]
۷- «عَنْ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عَمْرِو بْنِ العَاصِ رضی الله عنهما قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و سلم: إِنَّ اللَّهَ سَیُخَلِّصُ رَجُلًا مِنْ أُمَّتِی عَلَى رُءُوسِ الخَلَائِقِ یَوْمَ القِیَامَهِ، فَیَنْشُرُ عَلَیْهِ تِسْعَهً وَتِسْعِینَ سِجِلًّا، کُلُّ سِجِلٍّ مِثْلُ مَدِّ البَصَرِ، ثُمَّ یَقُولُ: أَتُنْکِرُ مِنْ هَذَا شَیْئًا؟ أَظَلَمَکَ کَتَبَتِی الحَافِظُونَ؟ فَیَقُولُ: لَا یَا رَبِّ، فَیَقُولُ: أَفَلَکَ عُذْرٌ؟ فَیَقُولُ: لَا یَا رَبِّ، فَیَقُولُ: بَلَى، إِنَّ لَکَ حَسَنَهً، فَإِنَّهُ لَا ظُلْمَ عَلَیْکَ الیَوْمَ فَتَخْرُجُ بِطَاقَهٌ، فِیهَا: أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، فَیَقُولُ: احْضُرْ وَزْنَکَ، فَیَقُولُ: یَا رَبِّ، مَا هَذِهِ البِطَاقَهُ مَعَ هَذِهِ السِّجِلَّاتِ؟ فَقَالَ: إِنَّکَ لَا تُظْلَمُ، قَالَ: فَتُوضَعُ السِّجِلَّاتُ فِی کَفَّهٍ، وَالبِطَاقَهُ فِی کَفَّهٍ، فَطَاشَتِ السِّجِلَّاتُ، وَثَقُلَتِ البِطَاقَهُ، فَلَا یَثْقُلُ مَعَ اسْمِ اللَّهِ أَحَدٌ».
- «از عبدالله بن عمرو بن عاص رضی الله عنهما روایت شده است که گفت: پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: روز قیامت خداوند در برابر دیدگان همهی مردم، فردی از امتم را انتخاب میکند و نود و نُه طومار از طومارهایش را (کتابهایی که در آنها اعمالش ثبت شدهاند) میگشاید که بزرگی (اندازهی) هریک از آنها به فاصلهی دید دو چشم انسان است، سپس خطاب به او میفرماید: آیا چیزی از این نوشتهها را انکار میکنی؟ آیا مأموران من که نگهبان و نویسندهی اعمال [تو] بودند، به تو ظلمی کردهاند؟ بنده جواب میدهد: خدایا! خیر [هیچ اعتراضی ندارم و هیچ ظلمی به من نشده است]، خداوند میفرماید: پس آیا عذری [یا چیزی برای گفتن و دفاع از خود] نداری؟ جواب میدهد: خدایا! خیر، خداوند میفرماید: چرا، تو کار نیکی انجام دادهای و امروز به تو کوچکترین ظلمی نخواهد شد، پس برگهای بیرون آورده میشود که در آن آمده است [که این بنده روزی گفته است]: شهادت میدهم که هیچ خدایی جز الله نیست و شهادت میدهم که محمد بنده و فرستادهی خداست، خداوند میفرماید: به وزنکردن اعمال خود نگاه کن، بنده عرض میکند: خدایا! این برگه در مقابل این کتابها چه ارزشی دارد؟ خداوند میفرماید: به تو ظلمی نمیشود، پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: تمامی کتابها در کفهای و آن برگه در کفهی دیگر گذاشته میشوند و [کفهی] کتابها از سبکی بالا میرود و [کفهی] برگه سنگینتر است، زیرا هیچکسی یا چیزی به سنگینی نام خدا نیست (هیچ چیزی با نام خدا برابری نمیکند)»([۱]).
ترمذی میگوید: این حدیث حسن غریب است.
[۱]– چنانکه خود پیامبر صلی الله علیه و سلم هم فرموده است، این شخص، فردی «با ایمان» و از «امت پیامبر صلی الله علیه و سلم» است، ولی هنگام گناهکار و عاصی است و عمل نیکی ندارد، یعنی مؤمنِ گناهکارِ بیعمل است و حدیث، به اهمیت و عظمت ایمان اشاره دارد که خداوند با وجود آن -اگر بخواهد- همهی گناهان جز حق الناس را میبخشد و به این معنی نیست که ایمان صرف و بدون عمل برای نجات شخص مسلمان کافی است – مترجم.