-(دیدن الله جل جلاله با چشم برای مؤمنان، در بهشت میسر میگردد، و نیز در عرصات قیامت برای دیگر مردمان هم رخ خواهد داد؛ چنان که احادیث در این باره متواتراند.
این روایات در کتابهای صحیح آمده است. سلف صالح و ائمه، آن را پذیرفتهاند و اهل سنت هم بر آن اتفاق نظر دارند.
جهمیه و پیروان آنان همانند: معتزله و رافضه این جریان را تکذیب یا تحرف مینمایند. آنان که صفات الهی، اعم از دیدن و غیره را انکار میکنند، آنان معطلهاند که بدترین انسانها و مخلوقاتاند. دین الهی در این زمینه میانهرو و معتدل است، نه همانند اینان گفتار و خبر رسول صلی الله علیه وسلم را تکذیب میکنند و نه بسان برخی، تصدیقِ افراطی دارند؛ تصدیقی که میگوید: میتوان در دنیا الله جل جلاله را با چشم دید!! هر دو باطل و ناصواباند..
باور تمام پیامبران و پیروان ایشان و نیز اهل کتاب، بر این است که الله جل جلاله آفریدگار جهانیان است و آفریدگار آسمانها و زمین و هر آنچه در میان آندو است، او آفریدگار عرش عظیم است، جملهی مخلوقات، بندگان اویند و محتاج و نیازمند به وی.
الله جل جلاله بالای آسمانها و بر عرش خویش است. از مخلوقات خود جداست و با این حال مدام با آنان است و از ایشان جدا نیست)[۱].
[۱]– همان: ج ۳ ص ۳۹۰ – ۳۹۳.