اهل سنت همدیگر را به صورت عام دوست دارند و برخی برخی دیگر را معذور می‌دارند:

می‌دارند:

آنان به صِرف اهل سنت بودن، با چشم پوشی از اینکه به کدام گروه، حزب، جماعت، گرایش یا اجتهادِ خاصی منتسب هستند، یکدیگر را دوست دارند. و بدون اینکه سریع همدیگر را متهم کنند و یا گمراه بخوانند، برخی را معذور می‌دارند.

-(واجب است فردی را که الله  جل جلاله مقدّمش نموده است، مقدم دانست و آن را که عقب ‌نهاده است، عقب نهاد. باید آن‌چه را که الله  جل جلاله و رسولش  صلی الله علیه وسلم دوست می‌دارند، دوست داشت و به هر چه بُغض می‌ورزند، بُغض ورزید. باید از آن‌چه نهی نموده‌اند باز داشت و به آن‌چه راضی‌اند، راضی بود. باید که همه یکپارچه و متحد باشیم. اما چه کنیم کار به جایی رسیده است که بعضی از مردم برخی دیگر را گمراه و کافر می‌خوانند. حال آن‌که ممکن است حق با طرف مقابل بوده و مطابقِ قرآن و سنت عمل نماید. و گرچه ممکن است برادر مسلمانش در بخشی از امور دینی دچار خطا شده باشد. چنین نیست که هر کس به پیامدِ خطایی، کافر و فاسق محسوب شود؛ بلکه الله  جل جلاله خطا و فراموشی را برای این امت معاف نموده است)^[۱].

[۱]– همان: ج۳ ص ۴۲۰.