اهل سنت بر روی الفت دل‌ها و هم‌صدایی کار می‌کند:

اهل سنت پیوسته در مسیر اتحاد، الفت و آرزویِ خیر برای تمام مسلمانان و عفو و بخشایش از لغزش و خطای خطاکار می‌کوشند. وی را به کار درست فراخوانده و برایش دعای هدایت و مغفرت می‌نمایند.

-( «آنان» خوب می‌داند از قواعد بزرگی که مجموعه‌ی دین را در بر می‌گیرد، الفت دل‌ها، هم‌صدایی و اصلاحگری است. الله  جل جلاله فرموده‌اند: ﴿فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَصۡلِحُواْ ذَاتَ بَیۡنِکُمۡ﴾ [الأنفال: ۱]. یعنی: «از الله پروا کنید و بین خود را اصلاح نمایید». و نیز دیگر نصوصی که بر اتحاد و ائتلاف دستور داده و از جدایی و تشتّت باز می‌دارد. آنان که مزین به این اصل هستند، اهل جماعت‌اند. و کسانی که از این دایره خارج‌اند، جدایی‌خواهان و اهل افتراق هستند. و اطاعت از رسول الله  صلی الله علیه وسلم یعنی عمل به مجموعِ سنت.

من (ابن تیمیه) هرگز دوست ندارم حتی یک مسلمان در ظاهر و باطن، دچار نگرانی و سختی شود؛ چه برسد به هم‌فکران و دوستانمان. و اصلا هیچ کدامشان را ملامت و سرزنش هم نمی‌کنم. بلکه هر کدام در نزد من به کَرّات دارای بزرگواری، کرامت، محبت و تعظیم هستند؛ هر کدام به تناسب خویش. شخص بالأخره یا اجتهاد کرده و درست عمل نموده است، یا این‌که به خطا رفته و یا گناه کرده است. اولی که دارای اجر و پاداش است. دومی با ثوابی که در پیِ تلاش و اجتهاد خود کسب کرده است، الله  جل جلاله از او درگذشته و او را می‌آمرزد، سومی که باید دعا کنیم الله  جل جلاله بر ما و او و دیگر مؤمنان بیامرزد… اهل سنت می‌داند که همه در کار نیک و تقوی با یکدیگر تعامل و همکاری دارند. بر هر یک از ما واجب و ضروری است که برخی، برخی دیگر را محکم و استوار یاری نماییم…

 من برای تمام مسلمانان خواهان خیرم. هر خیری که برای خویش می‌پسندم، برای تمام مؤمنان خواهانم. از کسانی که نیت صالح دارند سپاسگذارم و از آنان که عمل صالح دارند، قدردانم. از الله  جل جلاله می‌خواهم گناهکاران را توفیق توبه دهد)^[۱].

[۱]– همان: ج ۲۸ ص ۵۰ – ۵۷.