- خالص گرداندن نیت و عبادت برای خداوند متعال، زیرا وقتی خالق یکی است، واجب است که نیت و عبادت نیز تنها برای او باشد.
- آزاد سازی عقل و اندیشه از سرگردانی و حیرانی ناشی از تهی بودن قلب از عقیده؛ زیرا کسی که از عقیده محروم است از دو حالت خارج نیست: یا قلبش از هر عقیدهای خالی است و تنها بندۀ مادۀ محسوس است، و یا در گمراهی و خرافات دست و پا میزند.
- آرامش درونی و فکری؛ کسی که از عقیدۀ صحیح برخوردار است از نگرانی درونی و نا آرامی فکری در امان است زیرا این عقیده عامل ارتباط مؤمن با خالقِ اوست.
- سالم ماندن نیت و عمل نیک از انحراف؛ زیرا پیامبران به بیان عقیده پرداختهاند و پیروی از آنان رکنی از ارکان این دین است. بنابراین هرکه از پیروی پیامبران منحرف گردد در عقیده نیز به انحراف میرود.
- جدیت در کارها، به طوری که بنده هیچ فرصتی را برای انجام عمل نیک از دست نمیدهد و به سوی آن میشتابد و از اماکن گناه دوری میگزیند.
- تشکیل امتی نیرومند که همۀ داشتههای خود را برای پایدار نمودن دین خود فدا میکند و به مصیبتهایی که در راه خداوند به وی میرسد توجهی نمیکند.
- دستیابی به خوشبختی دنیا و آخرت با اصلاح افراد و جوامع و به دست آوردن پاداش و کرامت.
از الله تبارک و تعالی خواهانم همۀ این اهداف را برای ما و دیگر مسلمانان محقق گرداند.