وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
انکار اینکه دنیا و آخرت به خواستِ امام است و هر طور بخواهد در آن تصرف مى‌کند
حضرت على فرمود: «هرگز خداوند انسانى را به بهشت نمىبرد که مرتکب عملى شده باشد که ملکى را به سبب آن از بهشت رانده است. حکم او بر اهل آسمانها و مردم روى زمین یکسان است؛ و میان خدا و هیچیک از بندگانش مصالحهاى نیست که چیزى را که برهمه جهانیان حرام کرده بر آن بنده مباح نموده باشد»[۱۶].
همچنین حضرت على فرمود: «دو چیز در زمین مایۀ امان از عذاب خدا بود: یکى از آن دو برداشته شد، پس دیگرى را دریابید و بدان چنگ زنید، اما امانى که برداشته شد، رسول خداص بود و امانِ باقیمانده، استغفار است، که خداى بزرگ در آیه ۳۳ سوره انفال می‌فرماید:
﴿وَمَا کَانَ ٱللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمۡ وَأَنتَ فِیهِمۡۚ وَمَا کَانَ ٱللَّهُ مُعَذِّبَهُمۡ وَهُمۡ یَسۡتَغۡفِرُونَ ٣٣﴾ [الأنفال: ۳۳].
«و[لى] تا تو در میان آنان هستى خدا بر آن نیست که ایشان را عذاب کند و تا آنان طلب آمرزش مىکنند خدا عذابکننده ایشان نخواهد بود»[۱۷].
[۱۶]- خطبه ۱۹۲. [۱۷]- حکمت ۸۸.