الف) وارد شدن موادی به بدن که برای آن مفید باشد و موجب تقویت آن شود. مانند خوردن و نوشیدن و آنچه در حکم این دو میباشد. از قبیل تزریق خون به بیمار؛ یا وارد شدن موادی که برای بدن ضرر دارد مانند نوشیدن خون یا مواد مست کننده و امثال اینها.
ب) خروج موادی از بدن که خشکی و فرسودگی جسم و ضعیف شدن آن را به دنبال دارد و بر ضعف و سستی بدن میافزاید مانند جماع و استمناء و خون حیض و نفاس.