۷- سببیّت: یعنی سبب اطلاق شود و مسبّب اراده شود، یا مسبّب اطلاق شده، سبب اراده شود. مورد اول، مانند این قول که میگوید: «فلانی خون برادرش را خورد» که منظور این است که دیهی برادرش را گرفت و صرف کرد، زیرا ریختهشدن خونِ برادرِ مقتول، سببِ دیهای بوده است که برادرِ زنده مستحق آن شده است. موردِ دوم، مانند این که شوهری به زن خود بگوید: «عده بشمار» و منظور او از آن طلاقدادن زن باشد، زیرا طلاق سبب عدهشمردن است که در این صورت، مسبّب را اطلاق کرده ولی سبب را اراده نموده است.
علاوه بر اینها، مجازی که علاقهی آن مشابهت باشد، اِستعاره نامیده میشود و مجازی که علاقهی آن چیزهایی غیر از مشابهت باشد، مجاز مرسَل نامیده میشود.