شفاعت از لحاظ قبول شدن و نپذیرفتن به دو نوع تقسیم میشود:
۱٫- مردود و آن این است که یکی از شرطهای شفاعت که قبلاً بحث شد را نداشته باشد.
۲٫- قبول شده و آن این است که در آن شرطهای شفاعت تحقق یافته باشد. از پیامبر ما صلی الله علیه وسلم هشت نوع شفاعت ثابت است که عبارتند از:
- شفاعت عظمی است و آن شفاعت او صلی الله علیه وسلم در حق اهل موقف است تا خداوند بین آنها داوری و قضاوت نماید و آن مقام محمود است و این شفاعت از میان پیامبران صلوات الله علیهم اجمعین تنها به پیامبر ما صلی الله علیه وسلم اختصاص دارد.
- شفاعت رسول الله صلی الله علیه وسلم در حق گروهی که حسنات و بدیهایشان با هم برابر است پس برایشان شفات میکند که داخل بهشت شوند.
- شفاعت او صلی الله علیه وسلم در حق کسانی که مستحق آتش هستند و داخل آن نمیشوند.
- شفاعت او صلی الله علیه وسلم برای اهل بهشت تا درجاتشان در بهشت بالاتر رود.
- شفاعت او صلی الله علیه وسلم در مورد کسانی که بدون حساب و کتاب داخل بهشت شوند.
- شفاعت او صلی الله علیه وسلم در حق تخفیف عذاب برای کسانی که مستحق آن هستند مانند شفاعت او صلی الله علیه وسلم در حق عمویش ابوطالب.
- شفاعت او صلی الله علیه وسلم در حق اهل بهشت که به ایشان اجازه داده شود داخل آن شوند.
- شفاعت او صلی الله علیه وسلم در حق اهل کبائر[۱] از امتش از کسانی که داخل جهنم شدهاند، تا از آن خارج گردند.
نصوص صحیح بر تمام انواع آن دلالت دارد و بسط آن در کتابهای سنت و اعتقاد آمده است. از این شفاعتها بعضی خاص پیامبر صلی الله علیه وسلم هستند مانند شفاعت عظمی و شفاعت او در حق عمویش ابوطالب و شفاعت او در حق اهل بهشت که داخل آن شوند. و بعضی از آنها در میان سایر انبیاء و صالحین مشترک است مانند شفاعت برای اهل گناهان کبیره و چیزهای دیگر از انواع دیگر شفاعت که بین اهل علم در اختصاص دادن آن به بعضی و اختصاص ندادن آن به بعضی دیگر اختلاف وجود دارد. والله اعلم.
[۱] کسانی که مرتکب گناهان کبیره شدهاند و توبه ننمودهاند. (مترجم)