سنت، از حیثِ راههای رسیدنِ آن به ما -یعنی روایتِ آن که همان چیزی است که از آن به «سندِ حدیث» تعبیر میشود- بنابر دیدگاه احناف، به سنّت متواتر، سنّت مشهور و سنّت آحاد تقسیم میشود؛ اما جمهور معتقدند که: به دو قسمتِ سنّت متواتر و سنّت آحاد تقسیم میگردد و جمهور سنّت مشهور را هم نوعی از سنّت آحاد میدانند و مانندِ احناف آن را یک نوع مستقل قرار نمیدهند[۱]. در این جا، ما از تقسیمِ سهگانه پیروی میکنیم و هریک از این اقسام را به صورت جداگانه مورد بحث قرار میدهیم.
[۱]– شرح نخبه الفکر فی مصطلح أهل الأثر، ابن حجر، ص ۶- ۸٫ المستصفی ۱/ ۹۱، شوکانی، ص ۴۹٫